جامعه پذیری در نظریه روابط بین الملل (محاسبه ابزاری عقلانی؛ بازی نقش عقلانی یا فراتر از آن)

جامعه پذیری[۱] یکی از مهم ترین مفاهیم نظریه روابط بین الملل است. نظریه های مختلف روابط بین الملل در خصوص جامعه پذیری به دو دسته اصلی قابل تقسیم هستند. دسته اول شامل نظریاتی می شود (نظیر واقع گرایی و نهادگرایی) که بر این باورند جامعه پذیری محاسبه ابزاری عقلانی کارگزاران است و دسته دوم شامل نظریاتی می شود (نظیر سازه انگاری و مکتب انگلیسی) که سه سازوکار عمومی جامعه پذیری یعنی بازی نقش، اقناع و یادگیری زبان جدید و توانایی این سازوکارها را برای اشاعه جامعه پذیری مورد توجه قرار می دهند.[۱] - Socialization

کلیدواژه ها:

اقناع ، جامعه پذیری ، سازه انگاری ، کنش بلاغی ، یادگیری یک زبان جدید