دیپلماسی هسته ای ایران در دولت های خاتمی، احمدی نژاد و روحانی ( ۲۰۱۵ – ۱۹۹۷)

بی­شک، موضوع هسته ­ای ایران یکی از مهم­ترین موضوعات تاریخ دیپلماسی بوده که اهمیت آن در دهه اخیر باعث شد تا دو عرصه سیاست داخلی و خارجی ایران تحت تاثیرش قرار بگیرند. شروع بحران هسته ­ای از بیانیه سعدآباد تا برجام، راهبردهای متعددی را برای نخبگان ایران بر جای گذاشت و مآلا، باید این دوران را در یک سیر مرتبط با محیط ­های منطقه­ ای مورد ارزیابی قرار داد. در این پژوهش، به این سوال اصلی پاسخ خواهیم داد «که دیپلماسی هسته ­ای ایران در بستر زمانی «۲۰۱۵- ۱۹۹۷»، چه راهبردها و الگوهای رفتاری را از منظر نظری جیمز روزنا (با تاکید بر متغیر محیط منطقه ای) در دستور کار قرار داده است؟» در پاسخ به سوال اصلی، این فرضیه مطرح می­ شود که «الگوی رفتاری دیپلماسی هسته ­ای ایران در دولت­های مختلف نسبتا پایدار بوده، لیکن رفتار انطباقی، تحت تاثیر متغیرهای بیرونی شاهد پویش­ های متعددی بوده است. بدین­سان، ارتباط مستقیمی بین الگوی رفتاری ایران و محیط منطقه­ای آن وجود دارد». روش پژوهش، تاریخی-تحلیلی و شیوه گردآوری داده ها نیز کتابخانه­ ای، استفاده از مجلات، مقالات معتبر و منابع اینترنتی است.

کلیدواژه ها:

دیپلماسی هسته ای ، برجام ، خاتمی ، روحانی ، احمدی نژاد