مقایسه باورهای ارتباطی زنان مراجعه کننده به مراکز قضایی و زنان مایل به ادامه زندگی مشترک شهر تهران

این پژوهش با هدف مقایسه بین باورهای ارتباطی زنان مراجعه­ کننده به مراکز قضایی و زنان مایل به ادامه زندگی مشترک شهر تهران انجام گرفته است. ۵۰ زن مراجعه­ کننده به مراکز قضایی و ۵۰ زن مایل به ادامه زندگی مشترک به شیوه نمونه­ گیری غیراحتمالی در دسترس انتخاب شدند. میانگین سنی شرکت­ کنندگان ۳۶ و انحراف استاندارد سن آنها ۶/۹ است. هر دو گروه به سیاهه باورهای ارتباطی ( (IRBو پرسشنامه ویژگی­ های شخصی پاسخ دادند. نتایج بدست آمده نشان داد که بین ویژگی ­های شخصی شرکت ­کنندگان اعم از آن هایی که در آستانه جدایی هستند و آن هایی که مایل به ادامه زندگی مشترک هستند رابطه معنی­ داری وجود ندارد. اما بین دو گروه از نظر نمره کل باورهای ارتباطی ( ۰۰۸/۰< P، ۷۱/۲=t ) و خرده مقیاس باور به تخریب­ کنندگی مخالفت (۰۰۱/۰< P، ۳۷/۳ = t) و باور به عدم تغییرپذیری همسر (۰۰۲/۰< P، ۱۴/۳=t ) تفاوت معنی ­داری وجود دارد. سه فرضیه دیگر که مربوط به توقع ذهن­ خوانی، باور به کمال­گرایی جنسی و باور به تفاوت جنسیتی است، تایید نشد. نتایج بدست آمده تاییدکننده یافته­ های تحقیقات قبلی درباره نقش مهم باورهای ارتباطی در سازگاری زندگی زناشویی است