بررسی سفالومتریک ضخامت بافت نرم صورت به تفکیک سن و جنس در بیماران ارتودنسی با اکلوژن کلاس ۱ و الگوی رشد عمودی

سابقه و هدف: از اصلی ترین دلایل مراجعه کیس های ارتودنسی در دندان پزشکی، اصلاح زیبایی صورت و بافت نرم است. هدف از مطالعه حاضر بررسی سفالومتریک ضخامت بافت نرم صورت در بیماران کاندید درمان ارتودنسی مراجعه کننده به دانشکده دندان پزشکی همدان به تفکیک سن و جنس بود. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، رادیوگرافی سفالومتری مربوط به ۲۰۰ بیمار (۱۰۰ مرد و ۱۰۰ زن) کلاس ۱ اسکلتی و دارای رشد عمودی در چهار گروه سنی ۱۰ تا ۱۵ سال، ۱۵ تا ۲۰ سال، ۲۰ تا ۲۵ سال و ۲۵ تا ۳۰ سال به تعداد مساوی زن و مرد تقسیم شده و بافت نرم در قسمت های گلابلا فرونتال، بینی، ساب نازال، لب بالا، لب پایین و چانه اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون تی تست و آنووا در نرم افزار SPSS نسخه ۲۱ تحلیل شد. یافته ها: به طورکلی با افزایش سن، ضخامت بافت نرم بینی افزایش می یابد. در مقایسه دو جنس مختلف، بدون درنظرگرفتن سن، مردها لب های بالا و پایین و ساب نازال ضخیم تری نسبت به زنان داشتند. در بررسی هم زمانی سن و جنس، مردان بافت نرم ضخیم تری در ناحیه لب پایین، لب بالا و ساب نازال داشتند. نتیجه گیری: به طورکلی با افزایش سن، بافت نرم بینی به طور معناداری افزایش می یابد. همچنین در گروه های سنی مشابه، مردان لب های بالا و پایین با ضخامت بیشتری دارند

کلیدواژه ها:

Class I Occlusion ، Cephalometry ، Facial Soft Tissue Thickness ، اکلوژن دندانی کلاس۱ ، سفالومتری ، ضخامت بافت نرم صورت