بوطیقای سوررئالیستی مولوی (مقایسه اندیشه های شعری مولانا با نظریه شعری سوررئالیسم)

مسئله شباهت اشعار مولانا با سبک سوررئالیسم در زبان فارسی از مدت ها پیش مطرح بوده است. این مقاله با اشاره به سابقه این بحث می کوشد تا از منظری دقیق تر در اثبات این مدعا اقامه دلیل کند و برای وصول به این هدف همانندی شیوه سوررئالیسم با سبک شعری مولانا را از دو منظر به بحث می گذارد: نخست به بیان شباهت دیدگاه های مولوی درباره شعر و شاعری با بوطیقای شعری سوررئالیسم می پردازد و در بخش دوم مشخصه های تصویرگری سوررئالیستی را در اشعار مولوی نشان می دهد. اینک می توان گفت آنچه را آندره برتون و یارانش در سال های۱۹۲۴ تا ۱۹۳۰ میلادی در پاریس در باره جنون و نگارش خودکار، امرشگفت، شعله واری سخن، نامحرمی زبان در بوطیقای شعری خویش صورتبندی و مطرح کردند، هشت قرن پیش از آنها مولانا جلال الدین محمد مولوی (۶۰۴-۶۷۲ ق) با قدرتی شگفت آور تجربه کرده و حتی در شعر خود به آن فرایندها اشاره کرده است.

کلیدواژه ها:

Moulavi ، Surrealism poetry ، Surrealistic Image ، Andre Brereton ، بوطیقای سوررئالیستی ، تصویر سوررئالیستی ، مولوی بلخی ، آندره برتون