اثربخشی موسیقی درمانی فعال بر بهبود تعامل اجتماعی کودکان مبتلا به طیف اتیسم مقطع ابتدایی شهر یزد

هدف از این مطالعه اثربخشی موسیقی درمانی فعال بر بهبود تعامل اجتماعی کودکان مبتلا به طیف اتیسم مقطع ابتدایی شهرستان یزد بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پسر طیف اتیسم در مقطع ابتدایی هستند که در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ مشغول به تحصیل می باشند. نمونه ای مشتمل بر ۱۰ دانش آموز به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب گردیدند، که به دلیل عدم همکاری به ۴ نفر کاهش یافتند. ابزار پژوهش پرسشنامه اتیسم گلی ام (GRAS) بود که توسط مادران دارای کودک اوتیسم تکمیل گردید. این کودکان تحت ۱۵ جلسه ۴۵ دقیقه ای موسیقی درمانی فعال قرار گرفتند. داده ها به کمک نرم افزار SPSS-۲۱ و تی وابسته تحلیل شد. به طور کلی نتایج حاکی از آن بود که موسیقی درمانی فعال باعث افزایش تعامل اجتماعی در کودکان طیف اتیسم می شود. یافته ها با توجه به پژوهش های پیشین به بحث گذاشته شده و پیشنهاداتی به منظور پژوهش در این زمینه مطرح گردیده است.

کلیدواژه ها:

اتیسم ، تعامل اجتماعی ، موسیقی درمانی فعال