بررسی نقش معماری بومی در تحقق طراحی فضای شهری و معماری پایدار

خاطره در معماری سنتی ایرانی موجب تبدیل یک فضا به مکانی با خصوصیات حسی و رفتاری ویژه برای مردمان می گردد و با توجه به اهمیت مفهوم و معنا بوده است که امکان تفکر آزاد از هر قید حسی برای انسان فراهم می شده و او می توانسته به هر جایی سر بکشد و هنگامی که در خانه نیست به یاد خانه اش بیفتد.از دیگر سو شهر دارای کارکردهای گوناگون و پر شماری است و هر یک در متن زندگی اجتماعی ، یا شکل زندگی دارای معنا می گردد و در چهارچوب سیستم های خاص اشکال شهر دارای کاربرد و معنا می شود.دغدغه پیوند با گذشته وعدم توفیق در به وجود آوردن یک جریان معماری که بتواند به صورت صحیح تداوم بخش و تکامل دهنده تاریخ معماری ایران باشد و سهمی را نیز در معماری معاصر جهان به خود اختصاص دهد یا بتواند به پیشبرد معماری جهان کمک کند ، موجب شد که اخیرا برخی از معماران ایرانی به استفاده ازالگوهای معماری گذشته در کنار سبک ها و تکنولوژی های نو درجهان معماری امروز روی آورند. شنا خت دقیق اصول پایداری، درک قابلیت های آن به جهت کاربرد رو به افزایش آن در بخش ساختمان برایمعماران ضروری به نظر می رسد. اما آنچه که حائز اهمیت است، آنست که معماری سنتی ایران بدون بکارگیری تکنولوژی ای پیشرفته و مدرن توانسته است شاخصه هایی را که امروزه در معماری پایدار مورد توجه قرار دارد، رعایت کرده و در نهایت معماری پایدار را بوجود بیاورد.با توجه به تفاسیر متفاوتی که در مورد شهر ارائه می شود شناسایی ویژگیها،صفات و شهر یکی از ضروریات اولیه است. بر همین اساس در این مقاله سعی شده است با نگاهی معناگرا و مفهومی شهر معاصر را مورد بازخوانی قرار دهیم والگو برداری هوشمندانه اجرا شود .که در نهایت با بررسی نتایج ، راهکارهایی در مورد ساخت وسازهای شهری امروزی مطابق با اصول معماری ایرانی ارائه شد. در این راستا شناخت مفاهیم و نشانه ها که منشا این ویژگیها و صفات هستن.سرزمین ما ایران در گذشته، به دفعات معماری های چندان اصیلی خلق کرده اند که مطابق با اقلیم و برگرفته از اصول معماری ایرانی بوده است. بطوری که برخی از آثار با گذشت سالیان دراز، همچنان اصیل، ماندگار، پایدار و غنی باقی مانده اند. امروزه با توسعه سریع ساخت وساز در چند دهه اخیر احساس می شود که بی نظمی و عدم هویت و تغییرات اساسی در کالبد معماری خانه های ساخته شده ایجاد شده و بسیاری از اصول معماری به فراموشی سپرده شده است .

کلیدواژه ها:

معماری ایرانی ، توسعه پایدار شهری ، ساخت وساز شهری ، هویت شهری