تحلیلی بر نقش اصول معماری ایرانی و ارتباط ساختاری آن در تحقق معماری پایدار

برای بررسی و اظهار نظر در مورد ویژگی های هر پدیده ای در جهان روشهای گوناگونی مطرح است که عمدتا از اصول حاکم بر جهان بینی و باورهای جامعه نشات می گیرند . شاید با اندکی تسامح بتوان روش ها را در دو گروه عمده طبقه بندی کرد : گروهی که هر پدیده ، مفهوم و عنصری را در جهان به صورت انتزاعی و منفک از دیگران و تنها با توجه به کارکرد ، ارزشها و هویتی که بر آن مترتب است مورد مداقه قرار می دهد ، و گروهی که آنها را در ارتباط با سایر پدیده ها ، اجزاء ، عناصر ، مفاهیم و با کل های موجود در جهان و نهایتا با توجه به هدف غایی عالم هستی مورد توجه قرار می دهد.خاطره در معماری سنتی ایرانی موجب تبدیل یک فضا به مکانی با خصوصیات حسی و رفتاری ویژه برای مردمان می گردد و با توجه به اهمیت مفهوم و معنا بوده است که امکان تفکر آزاد از هر قید حسی برای انسان فراهم می شده و او می توانسته به هر جایی سر بکشد و هنگامی که در خانه نیست به یاد خانه اش بیفتد.از دیگر سو شهر دارای کارکردهای گوناگون و پر شماری است و هر یک در متن زندگی اجتماعی ، یا شکل زندگی دارای معنا می گردد و در چهارچوب سیستم های خاص اشکال شهر دارای کاربرد و معنا می شود. با توجه به تفاسیر متفاوتی که در مورد شهر ارائه می شود شناسایی ویژگیها،صفات و شهر یکی از ضروریات اولیه است.در این راستا شناخت مفاهیم و نشانه ها که منشا این ویژگیها و صفات هستن.سرزمین ما ایران در گذشته، به دفعات معماری های چندان اصیلی خلق کرده اند که مطابق با اقلیم و برگرفته از اصول معماری ایرانی بوده است. بطوری که برخی از آثار با گذشت سالیان دراز، همچنان اصیل، ماندگار، پایدار و غنی باقی مانده اند. امروزه با توسعه سریع ساخت وساز در چند ده ه اخیر احساس می شود که بی نظمی و عدم هویت و تغییرات اساسی در کالبد معماری خانه های ساخته شده ایجاد شده و بسیاری از اصول معماری به فراموشی سپرده شده است .بر همین اساس در این مقاله سعی شده است با نگاهی معناگرا و مفهومی شهر معاصر را مورد بازخوانی قرار دهیم والگو برداری هوشمندانه اجرا شود .که در نهایت با بررسی نتایج ، راهکارهایی در مورد ساخت وسازهای شهری امروزی مطابق با اصول معماری ایرانی ارائه شد.

کلیدواژه ها:

معماری ایرانی ، ساخت وساز شهری ، ارزشها ، هویت شهری ، معماری سنتی