اثر فراشناخت درمانی بر درماندگی آموخته شده و ناهماهنگی شناختی سالمندان

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر فراشناخت درمانی بر درماندگی آموخته شده و ناهماهنگی شناختی سالمندان ۸۰-۶۵ ساله بود .طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی، با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل و دوره پیگیری بود. به منظور اجرای پژوهش ۳۰ نفر از سالمندان بصورت هدفمند انتخاب و بصورت تصادفی در یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل قرار گرفتند. بر روی هر دو گروه پرسشنامه سبک اسنادی (ASQ) و ناهماهنگی شناختی ( DARQ) اجرا گردید .گروه کنترل در انتظار ماند و مداخله فراشناخت درمانی برای گروه آزمایش در ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای انجام شد؛ سپس در پایان مداخلات و یک ماه بعد، بار دیگر آزمودنیهای گروه آزمایش و کنترل، توس پرسشنامه ها مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده های پژوهش با استفاده از روشهای آمار توصیفی و آزمون آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تحلیل گردید .نتایج پژوهش نشان داد که مداخله فرا شناخت درمانی، قابلیت کاهش درماندگی آموخته شده و ناهماهنگی شناختی را داشت. ( (۰۱/۰>p همچنین نتایج پژوهش نشان داد روش مداخله فراشناخت درمانی در کاهش ناهماهنگی شناختی تاثیر بیشتری دارد.( (۰۱/۰>p با توجه به نتایج می توان استنباط نمود که از فراشناخت درمانی جهت کاهش درماندگی آموخته شده و ناهماهنگی شناختی می توان استفاده کرد .

کلیدواژه ها:

فرا شناخت درمانی ، درماندگی آموخته شده ، ناهماهنگی شناختی ، سالمندان