مقایسه دو نوع برنامه تمرین تناوبی باشدت بالا و تداومی با شدت متوسط بر روی درصد آسیب نکروزی در رت های نر مبتلا به انفارکتوس قلبی

سکته قلبی به عنوان مرگ سلول های عضله قلبی به خاطر اختلال در جریان خون، ایسکمی طولانی شریان کرونری و جایگزین شدن بافت قلبی نکروزی به صورت یک زخم فیبروزی متراکم، بیان می شود.درصد آسیب نکروزی بعد از انفارکتوس قلبی در بافت قلب افزایش می یابد. هدف ازپژوهش حاضر مقایسه دو نوع برنامه تمرین تناوبی باشدت بالا و تداومی با شدت متوسط بر روی درصد آسیب نکروزی در رت های نر مبتلا به انفارکتوس قلبی می باشد.مواد و روش ها: ۴۰سر رت نرصحرایی نژاد ویستاربا میانگین وزنی ±۲۵ ۲۷۰گرم به طور تصادفی به ۴ گروه -۱کنترل انفارکتوس میوکارد -۲ انفارکتوس میوکارد + تمرین تداومی با شدت متوسط -۳ انفارکتوس میوکارد + تمرین تناوبی با شدت بالا -۴ گروه کنترل سالم ( (sham تقسیم شدند.جهت القا انفارکتوس میوکاردرتها تحت عمل جراحی بستن شریان کرونریLADقرار گرفتند و سپس از طریق اکوکاردیوگرافی MIایجادتاییدشد ورت ها پروتکل های تمرین ورزشی را به مدت ۸هفته و ۵جلسه در هفته اجرا کردند.پس از اتمام مداخله تمرین ورزشی رت ها تشریح و داده های حاصل از طریق آزمون ANOVA یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی تجزیه وتحلیل شدند و سطح معنی داری p ۰/۰۵ در نظر گرفته شد.یافته ها:میزان درصد آسیب نکروزی در گروه تمرین تناوبی با شدت بالا نسبت به تمرین تداومی با شدت متوسط کاهش معناداری یافت (P<۰.۰۵) نتیجه گیری:به نظر می رسد فعالیت ورزشی تناوبی با شدت بالامی تواند از طریق کاهش بیان درصد آسیب نکروزی وپارگی الیاف کاردیومیوسیت ها در بافت قلبی موش های صحرایی مبتلا به انفارکتوس میوکارداز اثرات منفی نکروز، اسکار و فیبروزجلوگیری کند که این موضوع یک سازوکار مهم برای عملکرد قلبی و پیشگیری از آسیب قلبی می باشد.