بررسی عوامل روانشناختی فردی موثر بر امنیت روانی نوجوانان در بافت فرسوده استان تهران: یک مطالعه کیفی

زمینه و هدف: بهسازی و توجه به بافت های فرسوده در مناطق شهری به عنوان یک چالش در حوزه مدیریت شهری در کشوره های در حال توسعه است. یکی از معضلات جدی بافت های فرسوده شهری، افزایش جرائم شهری در این بافت ها است. احساس ناامنی در جامعه باعث می شود که افراد احساس ناایمنی کنند و زندگی و فعالیت های خود را در انزوا ادامه دهند و در درازمدت اثرات نامطلوبی بر سلامت روانی، امنیت روانی، اقتصادی و اجتماعی افراد خواهد داشت.روش: پژوهش حاضر با رویکرد کیفی و با استفاده از روش نظریه زمینه ای انجام شد. ابزار پژوهش مصاحبه نیمه ساختار یافته با ۲۵ نوجوان بود که بعد از رسیدن به اشباع نظری مصاحبه به اتمام رسید. با استفاده از روش نظریه زمینه ای، داده های حاصل از مصاحبه های انجام شده با ۲۵ نفر از نوجوانان بافت های فرسوده استان تهران، طی سه مرحله کدگذاری باز (اولیه)، محوری و گزینشی (انتخابی) شد.یافته ها: کدهای باز شامل ۴۸ مفهوم و کدهای محوری شامل ۱۲ مقوله عمده است که مشتمل بر ویژگی های محیطی، کیفیت زندگی، تیپ های شخصیتی، تاب آوری، خودکارآمدی، خوشبینی، حمایت اجتماعی،باورهای غلط، هوش هیجانی، سلامت روانشناختی، عوامل زمینه ای و عوامل مداخله گر به عنوان کد محوری پژوهش حاضر، شناسایی گردید.نتیجه گیری: با توجه به یافته های این پژوهش می توان گفت که عوامل متعددی بر امنیت روانشناختی فردی نوجوانان در بافت های فرسوده تاثیر می گذارد که از جمله آنها ۱۲ مقوله مهم است که در این پژوهش به دست آمد و می تواند به روانشناسان و مشاوران حوزه توانبخشی کمک زیادی کند

کلیدواژه ها:

امنیت روانی ، نوجوانان ، بافت های فرسوده ، عوامل روانشناختی