نقش مشاوره توانبخشی در آسیبهای اجتماعی ایران

زمینه و هدف:آسیب های اجتماعی یکیاز مهم ترین معضلات جامعه جهانی وایران معاصر به حساب می آید.در سال ۱۳۹۵ پنج حوزه مسائل بنیادی ودرازمدت و همچنین ۱۸ مورد آسیب های اجتماعی اولویت دار از سوی وزارت کشوردر قالب ویرایش نهایی طرح تقسیم کار ملی برای کنترل و کاهش آسیبهای اجتماعیایران ابلاغ شد.تاکنون رویکردهای متعددی جهت پیشگیری، کنترل و کاهش این آسیب ها در سطوح فردی، خانوادگی و اجتماعی در دستور کار قرار گرفته است.یکی از رویکردهای نوین در زمینه آسیب های اجتماعی مشاوره توانبخشی است که با آموزشهای تخصصی هرفردرا قادر میسازدبدون توجه به ناتوانیهای خود،عنصری مولدوعضوی کمک کننده در جامعه باشد. بهره گیری از مشاوره توانبخشی میتواند یاریرسان جامعه مدنی و دولت باشد و از هدر رفت منابع انسانی و مالی جلوگیری نماید. از اینرو مقاله حاضر با هدف مطالعه و بررسی نقش مشاوره توانبخشی در آسیبهای اجتماعی ایران انجام شد.روش: پژوهش حاضر با روش کتابخانه ای انجام شد. ابزار پژوهش کتابها و مقاله های منشر شده در نشریات علمی و تخصصی داخلی و بین المللی خواهد بود. آمار مربوط به آسیب های اجتماعی اولویت دار در کشور بر مبنای فراتحلیل مطالعات موجود در کشور انجام شده است.یافته ها: پژوهش نشان داد که وخامت شرایط اقتصادی و نابرابری های اجتماعی اولویت بندی آسیب های اجتماعی را از دهه ۹۰ به این سو دچار تغییر نموده است. نکته دیگر گسترش پدیده فردگرایی است. بر اساسا یافته های پژوهش ازخودبیگانگی و اتمیزه شدن افراد به مثابه دروازه ورود به بسیاری از آسیب های اجتماعی بوده است.نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد علیرغم صرف هزینه های انسانی و مالی هنگفت اما همچنان آسیب های اجتماعی رو به تزاید است. مشاوره توانبخشی به مثابه رویکردی نوین بر روی افرادی تمرکز دارد که به هر نحوی از جامعه رانده و طرد شده اند. لذا از حیث رسالت و اهدافی که این حوزه دنبال مینماید حائز اهمیت است و میبایست به طور جدی در دستور کار پژوهشگران، متولیان و سیاستگذاران کشور قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

مشاوره توانبخشی ، آسیب های اجتماعی ایران ، طرد شدگی ، ازخودبیگانگی