تحلیلی ساختاری از نقش دادگاه های بین المللی در توسعه ی حقوق بین الملل

اگر سامانه ی حقوق بین الملل به عنوان مجموعه ی قواعدی معرفی شود که حاکم بر شکل گیری و تحول قواعد جاری در جامعه ی بین المللی است، آنگاه بررسی جایگاه هر مولفه در این سامانه متاثر از شناخت جایگاه آن در جامعه خواهد بود. نوشتار حاضر در ابتدا به بررسی ماهیت جامعه ی بین المللی و تاثیر عنصر گوهری شناخت ماهیت آن در تعیین کارکرد هنجارین محاکم پرداخته و پس از آن تلاش دارد عناصر توجیه کننده ی منزلت محاکم بین المللی در جامعه ی بین المللی را تبیین نماید. تعبیر هنجارین از مفهوم جامعه ی بین المللی از طریق مفهوم «مرجعیت حقوقی» قابل توجیه است، لذا شناخت مرجعیت در حقوق بین الملل کلید شناخت جامعه ی بین المللی و فهم کارکرد نهادهای قضایی در این مرجعیت است. ازآن جاکه تعاملی دائمی میان ساختار و کارکرد نهادها وجود دارد، این تعامل مستمر به واسطه ی گردش «معنی» در نظام های اجتماعی محقق و تضمین می شود. درنتیجه نقش دادگاه های بین المللی در مرجعیت حقوقی تابعی است از مشارکت آن ها در توسعه ی معنایی قواعد حقوق بین الملل.به همین دلیل سلسله مراتبی میان دادگاه های بین المللی ایجاد می شود که بازتابی از سلسله مراتبی نظام معنایی خواهد بود

کلیدواژه ها:

مرجعیت حقوقی ، مرجعیت معنایی ، اساسی گرایی ، توسعه قضایی ، دادگاه های بین المللی