تاثیر شش هفته تمرین تناوبی شدید بر مقادیر بیان ژن MMP-۹، eNOS و نسبت VEGF به COL-۱۸ در رت های مبتلا به آنفارکتوس میوکارد

هدف تحقیقانفارکتوس میوکارد، مرگ سلولی بخشی از عضله قلب به علت از بین رفتن جریان خون است. فرایند مولکولی افزایش تراکم مویرگی در پاسخ به فعالیت هنوز معلوم نیست. لذا این پژوهش با هدف ارزیابی اثر شش هفته شدت تمرین تناوبی شدید بر مقادیر MMP-۹ و eNOS و نسبت VEGF به COL-۱۸ در رت های مبتلا به آنفارکتوس میوکارد انجام گرفت.روش تحقیق۱۸سررت نر نژاد ویستار ۱۰هفته ای با وزن ۲۵۰ تا ۳۰۰گرم در دو گروه تمرین تناوبی شدید(۶۰ دقیقه دویدن تناوبی روی تردمیل و هر تناوب شامل چهار دقیقه با شدت ۸۵-۹۰ و دو دقیقه بازیافت فعال با شدت ۵۰-۶۰ درصد VO۲max، چهار روز در هفته و به مدت شش هفته) و گروه کنترل(بدون مداخله تمرین) قرار گرفتند. بعد از آن رت ها به انفارکتوس میوکارد مبتلا و بیان ژن های MMP-۹ و eNOS وVEGF و COL-۱۸ توسط PCR Real time بررسی شد. داده ها با استفاده از نرم افزار نسخه spss۱۸(α≥۰.۰۵) به روش آماری T مستقل تجزیه و تحلیل شدند. نتایجنتایج آزمون تی مستقل نشان داد مقادیر MMP-۹ گروه تمرین تناوبی شدید (۵۴۱/۳) به طور معناداری بیشتر از گروه کنترل(۰۰۲/۱)(۰.۰۱۲=P) و مقادیر eNOS گروه تمرین تناوبی شدید(۲۳/۴) نیز به طور معناداری بیشتر از گروه کنترل (۶۸/۳) است(۰۱۴.۰=P) اما افزایش نسب VEGF به COL-۱۸ گروه تمرین تناوبی شدید(mg/ml۸۵۶/۱) نسبت به کنترل(mg/ml۲۴۵/۱) معنادار نیست(۰.۲۶۳=P) .بحث و نتیجه گیری به طور کلی شش هفته تمرین تناوبی شدید باعث افزایش عوامل آنژیوژنز و بهبود عملکرد قلبی در رت های نر نژاد ویستار پس از وقوع آنفارکتوس میوکارد می شود.

کلیدواژه ها:

آنژیوژنز ، آنفارکتوس میوکارد ، تمرین تناوبی خیلی شدید