گستردگی هم زمان قدرت و مقاومت؛ خوانش فوکویی نمایشنامه پیروزی اثر هاوارد بارکر

هاوارد بارکر ازجمله نمایشنامه نویسان صاحب سبک معاصر انگلستان است که روش های اعمال قدرت بر جامعه انگلستان را مورد انتقاد قرار می دهند. بارکر در نمایشنامه های دهه ۷۰ و ۸۰م. خود، افرادی را بازمی نمایاند که در شرایط انتقال قدرت قرار می گیرند و این تغییر برایشان فاجعه بار است. براین اساس، بارکر تئاترش را «تئاتر فاجعه» می نامد. شخصیت های نمایش های او با تغییر در شرایط سیاسی و اجتماعی هویت خود را بازتعریف و فردیت خود را بازیابی می نمایند. نمایشنامه پیروزی بارکر نیز اوضاع فاجعه بار دوران بازگشت سلطنت چارلز دوم را به صحنه می آورد. در این شرایط، قدرت فراگیر چارلز، مخالفان را به تبعیت از خود و یا نابودی سوق می دهد. به همین دلیل، آدم های نمایش ناگزیر به مقاومت در برابر این قدرت ویرانگر یا نابودی کامل هستند. این مقاومت با نظریه های میشل فوکو درباره «گستردگی هم زمان قدرت و مقاومت» و مفاهیم مربوط به «انقیاد» افراد و هویت یابی آنان قابل بررسی است؛ لذا فرضیه این نوشتار بر این پرسش قرار می گیرد که آیا راهکارهای افراد برای مقاومت در برابر قدرت و انقیاد ناشی از آن با نظریات فوکو همخوانی دارد؟ این پژوهش در نهایت نشان می دهد که نظریه پردازی های فوکو با رفتارها و جهت گیری های شخصیت های این نمایشنامه همخوانی دارد.