بررسی عوامل موثر بر بهبود وضعیت صنایع دستی ایران

صنایع دستی ایران حاصل تلاش ها و خلاقیت های نیاکان ما است که باید در حفظ و شناساندن آن به دنیا تلاش کنیم.ایران کشوری غنی در زمینه صنایع دستی و مواد اولیه آن می باشد. این صنایع دستی شاید در ابتدا برای رفع نیاز وآسان تر نمودن زندگی توسط مردم تولید شده باشند، اما امروزه نه تنها جنبه کاربردی دارد، بلکه می توان جهت تزئین وزیباسازی فضا از آنها استفاده نمود. ایران در زمینه هنرهای شیشه گری، سفال گری، نمدمالی، بافت گلیم، جاجیم، قالی-بافی، پارچه های ابریشمی، پشمی، نخی، چوب کاری، قلاب دوزی و ... فعالیت های چشمگیری دارد که در گوشه و کناراین کشور پهناور از کودکان و نوجوانان گرفته تا پیرزنان و پیرمردان مشغول تولید این صنایع هستند. متاسفانه در سال-های اخیر با واردات بی رویه صنایع دستی بی کیفیت از کشورهای مختلف نظیر چین، هنرهای مردم ما در بازار رنگارنگمحصولات چینی نادیده گرفته شده و تلاش این عزیزان بی پاسخ مانده است. هدف این پژوهش بررسی صنایع دستی وچالش های آن و ارائه راهکارهایی در جهت بهبود وضعیت صنایع دستی و هنرمندان این حوزه و جایگاه کشور در اینزمینه می باشد. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی می باشد و اطلاعات آن به صورت کتابخانه ای و میدانی جمع آوری شدهاست. در این راستا پژوهش حاضر با این سوال اساسی رو به روست که در راستای بهبود وضعیت صنایع دستی ایران، چهراهکارهایی می توانند کارساز باشند؟ با توجه به نتایج حاصل در این پژوهش مشخص می شود که راهکارهاییهمچون راه اندازی تجارت الکترونیک، برپایی اتحادیه ها و تعاونی ها در این زمینه، بهبود کیفیت بسته بندیمحصولات صنایع دستی، شرکت در نمایشگاه های خارجی صنایع دستی، ایجاد فرهنگسازی در زمینه تشویقبه خرید صنایع دستی بومی و غیره می تواند جهت بهبود وضعیت صنایع دستی ایران راهگشا باشد.

کلیدواژه ها:

صنایع دستی ، هنر ، خلاقیت ، مواد اولیه ، هنرمندان