بررسی تاثیر هوش معنوی معلمان و باور به خودکارآمدی بر رابطه بین نگرانی معلمان از نوآوری و اثربخشی مدرسه

هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر هوش معنوی معلمان و باور به خودکارآمدی بر رابطه بین نگرانی معلمان از نوآوری و اثربخشی مدرسه است. روش پژوهش، توصیفی پیمایشی است . جامعه آماری پژوهش کلیه معلمان مدارس دخترانه دوره ابتدایی شهر اورمیه ( ۶۳۶ نفر) بوده است که از بین آنها طبق فرمول کوکران با جامعه معلوم ۲۴۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب گردیده است .روش نمونه گیری تصادفی ساده است. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه استاندارد است. به منظور اندازه گیری متغیرهای نگرانی معلمان از نوآوری از پرسشنامه هال و همکاران ( ۱۹۷۳ )، اثربخشی مدرسه از پرسشنامه هوی و همکاران ( ۲۰۰۹ )، هوش معنوی از پرسشنامه هیلدبرنت ( ۲۰۱۱ ) و باور به خودکارآمدی از پرسشنامه اسپکتور ( ۱۹۸۳ ) استفاده شده است. برای تایید رواییسوالات پرسشنامه از روایی صوری و برای پایایی آن از پایایی آلفای کرونباخ استفاده شده است. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها نیز از آزمون رگرسیون خطی ساده و چندگانه استفاد ه گردید. نتایج پژوهش نشان داد که نگرانی معلمان از نوآوری بر اثربخشی مدرسه تاثیر دارد. هوش معنوی بر رابطه بین نگرانی معلمان از نوآوری و اثربخشی مدرسه تاثیر ندارد. باور به خودکارآمدی بررابطه بین نگرانی معلمان از نوآوری و اثربخشی مدرسه تاثیر دارد

کلیدواژه ها:

هوش معنوی معلمان ، باور به خودکارآمدی ، نگرانی معلمان از نوآوری ، اثربخشی مدرسه