بررسی عوامل موثر بر اقدامات مدیریت منابع انسانی درک شده با مشارکت بالا بر رفتار کاری نوآورانه ، با نقش واسطه ای انعطاف پذیری عملکردی کارکنان

کلید اصلی دستیابی به مزیت رقابتی در اقتصاد نوین ، کارکنان سازمان ها می باشد . سازمان ها برای رسیدن به اهداف، نیازمند نیروی انسانی کارآمد هستند. به دلیل نرخ بالای پویایی محیط در محیط های رقابتی پیشنهاد می شود که انعطاف پذیری عملکردی می تواند به عنوان مکانیسمی جهت روشن شدن رابطه بین دو متغیر اقدامات مدیریت منابع انسانی با مشارکت بالا و رفتار کاری نوآورانه باشد .از این رو هدف از این تحقیق بررسی رابطه اقدامات منابع انسانی شامل ارتقاء توانایی (استخدام و تامین منابع انسانی، آموزش کارکنان) افزایش انگیزش (جبران خدمت، ارزیابی عملکرد) و افزایش فرصت (طراحی شغل و مشارکت کارکنان) بر رفتار کاری نوآورانه با استفاده از متغیر میانجی انعطاف پذیری عملکردی کارکنان می باشد.نیز بهسازی مهارت ها و رفتارهای کارکنان می تواند به ارتقای انعطاف پذیری آنها یاری رساند و توان و تمایل آنها را برای مشارکت فعالانه در نوآوری های سازمانی را افزایش دهد. نتایج تحقیق نشان داد که انعطاف پذیری عملکردی بین عملکرد اقدامات مدیریت منابع انسانی با مشارکت بالا و رفتارکاری نوآورانه به عنون واسطه عمل می کند . همچنین یافته ها نیز ، رابطه اقدامات مدیریت منابع انسانی با مشارکت بالا را بر انعطاف پذیری عملکردی و رفتارکاری نوآورانه نشان داد.