مروری بر تجارب جهانی سیاست های مسکن سازمان های دفاعی و نظامی

تامین مسکن کارکنان یکی از مقوله های سرمایه انسانی و توسعه سازمانی محسوب می شود. در این راستا تامین مسکن کارکنان نظامی و دفاعی کشورها اهمیتی دوچندان پیدا می کند. در این تحقیق تلاش می شود با بررسی تجارب جهانی مرتبط و تحلیل دستاوردهای آنها، اصول و محورهای مورد تاکید برنامه ها استخراج شود. همچنین تلاش شده است مهم ترین ظرفیت ها و محدودیت هایی که باید مد نظر قرار گیرد شناسائی شود. از منظر روش شناسی، تحقیق حاضر در زمره تحقیقات توصیفی است. از منظر نوع تحقیق این تحقیق کیفی است. داده های مورد استفاده از طریق مطالعات کتابخانه ای جمع آوری شده است. بررسی تجارب جهانی نشان دهنده وجود طیف متنوع سیاست های مسکن سازمانی در سازمان های دفاعی کشورهای مختلف در جهان است. از نظر زمانی سیاست های تشویقی و حمایتی در سه دسته پیش از خانه دارد شدن، همزمان با تامین مسکن و یا پس از تامین مسکن در دستور کار بوده است. از نظر شیوه تامین مالی نیز طیفی از روش های اقدام مستقیم شامل ساخت مسکن و اعطای آن به متقاضیان تا رویکردهای مشارکتی از قبیل ساخت مسکن توسط خود افراد و یا تسهیلات خرید مشاهده شده است. در نهایت پنج محور اصلی شامل؛ ۱ -لزوم تعادل بین عرضه و تقاضا ۲ -تاکید بر ارزش مصرفی زمین به جای ارزش مبادله ای ۳ -مشارکت محوری ۴ -انعطاف پذیری ۵ -مکانیسم پایش و بازخورد به عنوان مهم ترین اصولی که باید در فرایند برنامه ریزی مد نظر قرار گیرد شناسائیشد. همچنین مهم ترین محدودیت هائی که شناسائی شد عبارتند از؛ ۱ - طولانی شدن زمان ۲ - عدم اولویت بندی کارکنان بر اساس نیازها ۳ - عدم توجه به مقوله کیفیت زندگی و رضایتمندی و نیاز متقاضیان