صورت بندی راهکارهای کلامی-سیاسی در قاعده مندی رقابت های سیاسی در جمهوری اسلامی

این مقاله با نگاهی کلان در صدد بیان راهکارهای کلامی قاعده­ مندی رقابت های سیاسی بر اساس روش اجتهاد کلامی و چارچوب نظری رقابت درون رژیم است. در این جهت، پیشنهاد مقاله توجه راهبردی به اضلاع هندسه­ ی کلامی و ارائه­ ی راهکارهایی مانند کلام سیاسی اعتدالی-انفکاکی، مشارکت سیاسی حداکثری بر پایه­ ی مشروعیت ترکیبی الهی مردمی، بسط تکثر و آزادی سیاسی، مدارای اسلامی و تربیت سیاسی دینی است که هر یک می­ تواند زوایایی از قاعده­ مندی را پوشش دهد. ایده­ ی مقاله در کلام سیاسی اعتدالی انفکاکی که در میانه­ ی حداکثری مطلق و حداقلی سکولاریستی است، متوجه انفکاک قلمرو دین در عرصه­ های مختلف زیستی و ساحت­ های مدیریتی بر پایه­ ی واقعیت ­های متنی و فرامتنی اسلام است. در مشروعیت الهی-مردمی نیز پذیرش و رضایت اکثریت مردم در کنار اصل فقاهت جزء العله برای مشروعیت حکومت فقیه است و بدون آن اعمال اقتدار حاکمیت، شرعی نیست. از سوی دیگر، در اسلام تکثر سیاسی با رعایت قانون­مندی­ های جامعه­ ی دینی مورد پذیرش است و آیات ۱۳ سوره­ ی حجرات، ۴۸ سوره­ ی مائده و ۲۵۱ سوره­ ی بقره بر تکثر دلالت دارند. مدارا و تربیت سیاسی دینی نیز در تنظیم محیط و رفتار سیاسی در جامعه­ ی دینی موثر است.

کلیدواژه ها:

قاعده مندی ، رقابت سیاسی ، کلام سیاسی اعتدالی-انفکاکی ، تکثر سیاسی ، جمهوری اسلامی