تحلیل راهبرد مقاومت در دیپلماسی هسته ای جمهوری اسلامی ایران بر اساس نظریه فرهنگی روابط بین الملل

منطق رفتار سیاست خارجی ایران در موضوع هسته ای اغلب در چارچوب نظریه های خردگرا و بر اساس گزاره هایی چون »انتخاب استراتژیک«، »انتخاب اقتصادی« و نیازهای فیزیکی تحلیل شده است. در حالی که برخی از وجوه رفتار سیاست خارجی این کشور مثل بلندپروازی و مقاومت فعال در موضوع هسته ای در عین فشارهای اقتصادی ناشی از تحریم غرب به ویژه ایاالت متحده را نمی توان بر اساس این نظریه ها تبیین کرد. در چنین شرایطی، فهم منطق رفتار سیاست خارجی جمهوری اسالمی، مستلزم درکی عمیق از زمینه های فرهنگی و روانشناسی سیاست خارجی آن است. مقاله حاضر با استفاده از نظریه فرهنگی روابط بین الملل که نظام بین الملل و سیاست خارجی کشورها را بر اساس زمینه های تاریخی و انگیزه های روان شناختی تحلیل می کند، تالش دارد علت راهبرد مقاومت ایران در موضوع هسته ای را تبیین کند. یافته های پژوهش نشان می دهد در سیاست خارجی جمهوری اسالمی، گذشته و حافظه تاریخی همواره نقش مهمی ایفا می کند. به این معنا که ترکیبی از آموزه های اسالمی و مسئله غرور در فرهنگ ایرانی و احساس تحقیر و قربانی شدن در گذشته، موجب برانگیخته شدن حس استقالل طلبی و فرهنگ مقاومت در برابر دیکتاتوری و سلطه قدرت های خارجی در میان مردم ایران و به تبع آن سیاست خارجی شده است که هدفی به نام منزلت و عزت را دنبال می کند. روش پژوهش مقاله کیفی از نوع شرطی خالف واقع است.

کلیدواژه ها:

سیاست خارجی ، نظریه فرهنگی روابط بین الملل ، دیپلماسی هسته ای ، منزلت طلبی ، افتخار جویی و عزت نفس