بررسی جایگاه مشارکت شهروندان ایرانی در توسعه شهری

سال انتشار: 1389
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 175

فایل این مقاله در 21 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SNCHC02_022

تاریخ نمایه سازی: 22 شهریور 1400

چکیده مقاله:

در ادبیات شهرسازی امروز، مشارکت شهروندی یکی از رایج ترین و متداولترین مقوله های مورد بحث می باشد و برهمین اساس نوعی شهرسازی با نام شهرسازی مشارکتی و دموکراتیک مطرح است. در شهرسازی مشارکتی برخلاف شهرسازی فن سالارانه، برنامه ریزی با مردم است نه به جای مردم. مشارکت نوعی انتقال قدرت از دولت و منابع مرجع برنامه ریزی به سمت مردم و نهادهای مردمی است. این انتقال قدرت و اختیار می تواند طیف های گوناگونی داشته باشد از نازل ترین سطح (مشارکت شعاری) تا عالی ترین سطح (مشارکت واقعی). هدف این مقاله بررسی جایگاه شهروندان ایرانی در امور شهری است. بدین منظور ابتدا شرحی مختصر بر روند تاریخی و الگوهای مشارکت شهروندان ایرانی در امور شهری صورت می گیرد، سپس ظرفیت ها و محدودیت هایی که مشارکت شهروندان ایرانی، را تحت تاثیر قرار می دهد، مورد بررسی قرار می گیرد. محدودیت ها و محدودیت های اقتصادی، نهادی، ساختاری، مدیریتی و فرهنگی، قانونی و تکنولوژیکی قابل طبقه بندی است. در قسمت پایانی، جایگاه مشارکت شهروندان ایرانی در بین سه طیف مشارکت شعاری، مشارکت محدود و مشارکت واقعی مشخص می گردد. بر اساس معیارهایی چون نیت برنامه ریز، دامنه مشارکت، نگاه به مشارکت، میزان نظر خواهی از شهروندان، نظارت شهروندان و حق اعتراض به طرح ها و برنامه ها و ... می توان گفت که مشارکت شهروندان ایرانی بیشتر در حد مشارکت شعاری است و با معیارهای مشارکت واقعی فاصله ی قابل توجهی دارد.

نویسندگان

بای محمد غراوی

دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه تربیت مدرس