ویژگی های ژئوشیمیایی و ایزوتوپی گازهای گسیل شده از گل فشان پیرگل، جنوب شرق ایران
محل انتشار: فصلنامه پژوهش های دانش زمین، دوره: 11، شماره: 2
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 259
فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ESRJ-11-2_010
تاریخ نمایه سازی: 21 شهریور 1400
چکیده مقاله:
گلفشانها مجراهای مهاجرت رو به بالای سیالات عمیق پرفشار در حوضههای رسوبی در نتیجه نیروهای عمدتا فشارشی هستند. گلفشان پیرگل به عنوان بزرگترین گلفشان ایران بین دو آتشفشان تفتان و بزمان در جنوب شرق ایران واقع شده است. مطالعات ژئوشیمیایی و ایزوتوپی بر روی گازهای منتشر شده از مکانهای تراوش فعال این گل فشان برای تعیین منشا گازهای هیدروکربوری و غیرهیدروکربوری انجام شد. دادههای ترکیب شیمیایی گاز نشان میدهد که دی اکسیدکربن گاز خروجی غالب و متان دومین گاز خروجی در این گلفشان است. مقادیر کمی از گازهای هیدروکربوری سنگینتر مانند اتان، پروپان، ایزوبوتان و ان- بوتان هم مشاهده شد. منشا ترموژنیک گازهای هیدروکربوری توسط نسبت متان به مشتقات هیدروکربوری سنگینتر (C۱/C۲+) پایین و مقادیر δ۱۳C متان از ۷/۴۰- تا ‰ ۲/۴۲- آشکار میشود که ممکن است مرتبط با شکستن حرارتی موادآلی ناشی از وجود فرآیندهای حرارتی یا منابع گرمایی باشد. حضور گازهای هیدروکربنی ترموژنیک در گلفشان پیرگل میتواند بیانگر احتمال حضور سیستم هیدروکربوری در این منطقه باشد. مقادیر ایزوتوپی کربن دی اکسیدکربن از ۹/۱۱- تا ‰۸/۱۳- در گازهای تجزیه شده نیز حدواسط بین دی اکسیدکربن تولید شده در طی فرآیند ترموژنیک موادآلی و دی اکسیدکربن ناشی از سیستمهای آتشفشانی است. نقش گوشته بالایی به عنوان یکی از منشاهای احتمالی گازهای خروجی از گلفشان پیرگل توسط مقادیر ایزوتوپی هلیم ۳He/۴He از ۵۸/۱ تا R/Ra۶۱/۱ مشخص میشود که ممکن است مرتبط با حضور سیالات سیستمهای زمین گرمایی منطقه باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مهین فرهادیان بابادی
گروه ژئوشیمی، دانشکده علوم زمین، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
بهزاد مهرابی
گروه ژئوشیمی، دانشکده علوم زمین، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
فرانکو تاسی
گروه ژئوشیمی، دانشکده علوم زمین، دانشگاه فلورانس، ایتالیا
مایکل زلنسکی
موسسه کانی شناسی تجربی، آکادمی علوم، روسیه
ایلیا چپلیگین
موسسه زمین شناسی کانسارهای معدنی، پتروگرافی، کانی شناسی و ژئوشیمی، آکادمی علوم، روسیه
عطا شاکری
گروه ژئوشیمی، دانشکده علوم زمین، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
استفانیا ونتوری
گروه ژئوشیمی، دانشکده علوم زمین، دانشگاه فلورانس، ایتالیا
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :