تاثیر جهت یافتگی، تعداد دسته و فراوانی ناپیوستگی های سنگ قبل و بعد از بهسازی با تزریق سیمان در میزان نفوذپذیری

ناپیوستگی­ها مهم­ترین ویژگی توده سنگ برای کنترل نفوذ­پذیری هستند. در این تحقیق تاثیر ناپیوستگی­های دارای جهت­یافتگی، فراوانی و تعداد دسته­های متقاطع در نفوذپذیری سنگ قبل و بعد از بهسازی با تزریق دوغاب سیمان مورد بررسی قرار گرفته است. نمونه­های سنگ فاقد ناپیوستگی، دارای یک دسته ناپیوستگی، دو دسته ناپیوستگی، سه دسته ناپیوستگی متقاطع منفرد و سه دسته ناپیوستگی متقاطع که یک دسته آن­ها دارای چهار ناپیوستگی موازی بوده در گروه­های مختلف دارای زاویه شیب صفحه ناپیوستگی­ها با جهت افقی به ترتیب ۰، ۳۰، ۴۵، ۶۰ و ۹۰ درجه در مجموع شامل ۲۰ گروه مختلف آماده­سازی شده­اند. میزان نفوذپذیری ۲۰ گروه نمونه­های دارای ناپیوستگی با جهت­یافتگی، تعداد دسته­های متقاطع و فراوانی مختلف اندازه­گیری شده است. ناپیوستگی­های گروه­های متعدد نمونه­ها با استفاده از دوغاب سیمان بهسازی شده و میزان نفوذپذیری آن­ها نیز اندازه­گیری شده است. نتایج به دست آمده نشان می­دهد که روند تاثیر جهت یافتگی ناپیوستگی­ها بر نفوذپذیری با تغییر تعداد دسته ناپیوستگی­ها و فراوانی آن­ها تغییر می­نماید. در نمونه­های دارای سه دسته ناپیوستگی متقاطع و عمود برهم و یکی از دسته­ها دارای چهار ناپیوستگی موازی که مصداق سنگ به شدت درزه­دار بوده، نفوذپذیری بیشتر متاثر از جهت یافتگی دسته دارای چهار ناپیوستگی موازی است. تاثیر جهت یافتگی، تعداد دسته­درزه­ها و فراوانی آن­ها باعث شده که نفوذپذیری ۷۵۹۰۴۸ برابر تغییر نماید. با بهسازی نمونه­ها با استفاده از تزریق دوغاب سیمان مقدار نفوذپذیری با کمترین تاثیر با ضریب ۹% تا بیشترین تاثیر با ضریب ۹۹% کاهش یافت. این نشان می­دهد که جهت یافتگی، تعداد دسته­درزه­ها و فراونی آن­ها در کاهش نفوذپذیری بر اثر تزریق خیلی موثر است.

کلیدواژه ها:

جهت یافتگی ، تعداد دسته ، فراوانی ، ناپیوستگی ها ، نفوذ پذیری ، تزریق ، سنگ