حاشیه نشینی شهری و راهکارهای اجرایی برای کاهشاثرات و پیامدهای آن مطالعه مورد محله جوانمرد قصاب شهر ری

در دوران معاصر، یکی از مشکلات شهر و شهرنشینی در کشورهای جهان سوم، گسترش فیزیکی بی رویه و نابسامان شهرها می باشد. به طوری که محدوده های فیزیکی و فضاهای کالبدی شهرها، در جهات عمودی و افقی به لحاظ کمی و کیفی، رشد مداومی دارد و این روند سریع و بی برنامه، ترکیبی نامتناسب از فضاهای شهری را موجب گردیده است. از علل مهم شکل گیری و پیامدهای این روند، می توان به حاشیه نشینی شهری و اسکان غیر رسمی در شهرها اشاره نمود. در این تحقیق برای بررسی اثرات و پیامدهای حاشیه نشینی شهری، محله جوانمرد قصاب واقع در شرق شهرری، که یکی از نواحی حاشیه نشین این شهر نیز محسوب می شود، مورد مطالعه قرار گرفته است. شهرری که بزرگترین شهر در جنوب شرق استان تهران است، یکی از بی قاعده ترین روندهای گسترش فیزیکی شهری را طی چهار دهه ی گذشته دارا بوده است. به طوری که جمعیت آن از ۱۰۲۸۲۵ نفر در سال ۱۳۴۵، به ۴۱۶۵۵۳ نفر در سال ۱۳۸۵ افزایش یافته و در واقع به طور متوسط سالانه ۶ درصد رشد داشته است. بر اساس نتایج حاصل از تحقیق میدانی در محله جوانمرد قصاب این شهر، ۸۱/۸درصد جمعیت محله را مهاجرین و آنهایی که از شهرها و روستاهای دیگر به این محل آمده اند و تنها ۱۸/۲درصد آن را، اعضای خانوارهای بومی تشکیل داده اند. مهمترین دلایل سکونت مهاجران در این محل، وجود قطعات کوچک زمین و عدم نظارت کافی بر ساخت و سازهای غیر قانونی و همچنین وجود قومیت و همبستگی بین ساکنین و قیمت مناسب ملک و اجاره بها نسبت به سایر نقاط این شهر بوده است. بر این اساس در مقاله حاضر با تکیه برنتایج حاصل از مطالعه میدانی در محله جوانمرد قصاب، به ضرورت توجه به امر بهسازی و توانمند سازی این محل و دیگر محلات حاشیه شهری و راهکارهای انجام این امر، پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

حاشیه نشینی شهری ، اثرات و پیامدها ، محله جوانمرد قصاب ، شهر ری