شناخت و مقایسه سیستم های ارزیابی ساختمان پایدار

معماری پایدار، معماری سازگار با محیط طبیعی، اجتماعی و اقتصادی و فرآیند خلق فضاست که طی آن منابع طبیعی، در طول زمان ساخت و بهره برداری، کمترین میزان آسیب را می بینند. به همین جهت ساختمان پایدار نیز، ساختمانی است با کارایی بالا، جهت تعامل بهینه با محیط زیست، افزایش بهره وری کاربران، افزایش میزان رضایتمندی از فضا، کاهش هزینه ها و کمک به منابع زیست محیطی از طریق استفاده درست از مصالح و صرفه جویی در مصرف انرژی، آب و دیگر منابع و همچنین رابطه انسان با طبیعت از طریق طراحی انسانی. بنابراین توجه به محیط و شرایط محیطی، از دغدغه های اصلی پایداری است که طراحی پایدار در تلاش است تا بهره مندی از شرایط محیطی و ویژگی های درونی طراحی را به حداکثر برساند، و شرایط نامطلوب را در جهت کاهش هدایت کند. تحقیق پیش رو با هدف شناخت و مقایسه، سیستم های ارزیابی ساختمان پایدار در سطح بین المللی صورت گرفته است. جهت شناخت این سیستم ها از منابع کتابخانه ای و اطلاعات منتشر شده از سازمان های اصلی این سیستم های ارزیابی کمک گرفته و شاخص های موجود در هر سیستم ارزیابی به صورت جداولی تنظیم شده اند. این شاخص ها به صورت تحلیلی مورد مقایسه قرار گرفته اند و در نهایت نتایج به دست آمده حاکی از آنند که اگرچه این سیستم ها در کلیت و معرفی شاخص های ارزیابی، مشابه یکدیگر هستند و از جنبه های یکسانی به ساختمان پایدار نگاه می کنند اما در امتیازدهی و میزان اهمیت شاخص ها، باهم تفاوت هایی دارند که این تفاوت ها ناشی از اهمیت هریک از شاخص ها در کشور مبدا آن سیستم ارزیابی می باشد.

کلیدواژه ها:

طراحی پایدار ، سیستم های ارزیابی ، ارزیابی پایدار ، ساختمان پایدار