تحلیل خسارت قطع یا کاهش درآمد ناشی از صدمات بدنی در حقوق ایران

مسئله ی جبران خسارت بدنی در نظام های حقوقی مختلف و از جمله نظام حقوقی ایران دارای قوانین مختص خود بوده و در فقه اسلامی نیز در مبحث دیات به آن اشاره شده است. گاهی صدمات بدنی وارد شده مربوط به کاهش یا قطع درآمد است، و این نوشتار نیز با هدف بررسی خسارت قطع یا کاهش درآمد ناشی از صدمات بدنی با روش توصیفی- تحلیلی انجام شده است. فرض اصلی این بود که خسارت قطع یا کاهش درآمد ناشی از صدمات جانی و بدنی قابل مطالبه خواهد بود و بررسی های به عمل آمده نشان داد که در نظام حقوقی ایران، با استناد به احکام دیات، قوانین مربوط به ازکارافتادگی، محرومیت از کار، از دست دادن درآمد، عرف جامعه نسبت به خسارات، و قوانین تامین اجتماعی؛ «خسارت قطع یا کاهش درآمد ناشی از صدمات بدنی» بررسی، ارزیابی و پرداخت می شود. در این خصوص می توان به سه رویکرد «استفاده از نرخ یکنواخت برای جبران خسارت های ناشی از صدمات بدنی، نظام مسئولیت مدنی و نظام پرداخت مقطوع خسارت» اشاره نمود. در برخی نظام های حقوقی مانند انگلستان از جداول راهنما و شیوه ی ضریب-مضروب استفاده می شود و در برخی دیگر نظام های حقوقی مانند آمریکا از فرمول های ریاضی بر اساس تحلیل اقتصادی، معیارهای زمان ناتوانی و زمان استمرار از کارافتادگی استفاده می شود. بنابراین، به نظر می رسد با توجه به اقتضای فقه اسلامی و زمینه های موجود در حقوق ایران، امکان استفاده از روش های نوین آماری و تحلیل های اقتصادی در نظام حقوقی ما وجود دارد و این امر نیازمند بررسی های مکفی و تدوین مقررات در این راستا می باشد.

کلیدواژه ها:

صدمه بدنی ، خسارت ، قطع یا کاهش درآمد ، دیه ، ارزیابی.