رابطه بین مهارت های ارتباطی با سازگاری زناشویی زوجین مطالعه ی موردی: زوج های شهر یزد

از جمله مظاهر زندگی اجتماعی انسان، وجود تعامل سالم و سازنده میان انسانها و برقرار بودن عشق به همنوع و ابراز صمیمیت و همدلی به یکدیگر است و یکی از متغیرهایی که بر سازگاری و رضایت زناشویی زوجین تاثیر گذار است، مهارت های برقراری ارتباط است. از این رو؛ این پژوهش با هدف پیش بینی سازگاری زناشویی زوجین بر اساس مهارت های ارتباطی آنها انجام گرفت. روش تحقیق حاضر به لحاظ ماهیت، کاربردی و توصیفی و به لحاظ اجرا از نوع مطالعات همبستگی بود. جامعه آماری عبارت بودند از همه زوج های شهر یزد که نمونه ی۲۰۰ نفر با روش نمونه گیری خوشه ای مورد بررسی و آزمون قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده های تحقیق پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ (۱۹۸۷) و مهارت ارتباطی نوران (۱۹۶۷) بود. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزارspss نسخه ۲۰ مورد پردازش و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد که، بین میزان مهارت ارتباطی با میزان سازگاری زناشویی زوجین همبستگی مستقیم و معنادار آماری وجود دارد. بین میزان مهارت ارتباطی کلامی با میزان سازگاری زناشویی زوجین همبستگی مستقیم و معنادار آماری وجود دارد. بین میزان مهارت ارتباطی غیرکلامی با میزان سازگاری زناشویی زوجین همبستگی مستقیم و معنادار آماری وجود دارد. بنابراین برای ازدواج رضایت بخش برقراری ارتباط اثربخش ضروری است. لازمه ارتباط یادگیری،شریک شدن در افکار،احساسات بازخوردهای مثبت و ابراز قدردانی می باشد. داشتن یا نداشتن مهارت های ارتباطی بر وضعیت رضایت و سازگاری زناشویی موثر است.

کلیدواژه ها:

زوجین ، مهارت های ارتباطی ، سازگاری زناشویی.