اثر توجه (درونی و بیرونی) بر یادگیری و تکنیک های یادیار

پژوهش با هدف اثر توجه (درونی-بیرونی) بر یادگیری و تکنیک های یاددار انجام شد. طرح تحقیق از نوع شبه تجربی با گروه آزمایش و کنترل است. جامعه آماری کلیه دانشجویان رشته های مختلف دانشگاه پیام نور ملایر می باشد. حجم نمونه ۴۸ نفر از دانشجویان رشته های مختلف پیام نور ملایر بودند که به سه گروه ۱۶ نفری به صورت تصادفی ساده تقسیم شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه یادگیری و یادداری محقق ساخته با محتوی ۲۰ سوال است. روایی پرسشنامه توسط صاحبنظران مورد تایید قرار گرفت. پایایی پرسشنامه از طریق آزمون آلفای کرونباخ ۸۶ / ۰ گزارش شد. بنابراین، پس از انتخاب آزمودنی ها یک جلسه به آموزش و تمرین، مهارت اختصاص داده شد که در این جلسه پس از توجیه کلی در خصوص نحوه اجرای مهارت و نمایش و الگوسازی، آزمودنی ها به چند تمرین پرداختند. در حین انجام تمرین دانشجویان از میزان توجه درونی در گروهی که آموزش های توجه درونی را کسب می کردند و گروهی که آموزش های بیرونی را دریافت می کردند میزان توجه بیرونی آنان مورد مشاهده قرار میگرفت. از آنان خواسته شد که موضوعات داده شده را باز تکرار و تمرین کنند و تمرکز آنان برای یادداری و یادآوری موضوع باشد. سپس بعد از ۷۲ ساعت بار دیگر پرسش نامه های خام دیگر در بین آنها تقسیم شد و بعد از جمع آوری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات آماری توصیفی و آمار استنباطی استفاده گردید. نتایج نشان داد مداخله در اثر توجه درونی و بیرونی تاثیر داشته است و از طریق اثر توجه درونی و بیرونی می توان میزان یادگیری و یادگیری از طریق تکنیک های یادداری را افزایش داد. مداخله در اثر توجه درونی بر یادگیری و یادداری دانشجویان تاثیر داشته است. از طریق اثر توجه درونی میتوان میزان یادگیری و یادگیری از طریق تکنیک های یادداری را افزایش داد. مداخله در افزایش توجه بیرونی تاثیر داشته است. از طریق اثر توجه بیرونی میتوان میزان یادگیری و یادگیری از طریق تکنیک های یادداری را افزایش داد.

کلیدواژه ها:

توجه بیرونی ، توجه درونی ، یادگیری و یادداری