تعیین مرز کارایی سیستم حمل و نقل همگانی خطوط اتوبوسرانی شهر تهران

حمل و نقل همگانی از اجزای مهم و صحیح سیستم حمل و نقل است. با توجه به روندهای اخیر و همچنین کاهش بودجه سازمان های درگیر در حمل و نقل همگانی، این سازمانها سعی دارند با کارایی بیشتری عمل کنند. الگوی بیشتر سازمان های حمل و نقل همگانی از تدارک خدمات به بهبود کیفیت خدمات، سودآوری و رقابت پذیری تغییر کرده است. بیشتر مدیران بنگاه های حمل و نقل همگانی با موانعی بر سر راه تصمیم گیری مواجه اند آنها همواره انبوهی از اطلاعات را از منابعی جداگانه دریافت می کنند که هیچگونه هدایتی درباره چگونگی بهبود خدمات فراهم نمی آورند، آنها برای بهبود خدمات خود نیازمند روش هایی اثربخش برای اندازه گیری و ارزیابی عملکرد فرآیند خدمات خود هستند. صنعت اتوبوسرانی از برخی جنبه ها قابلیت بهتری برای مقایسه عملکرد نسبت به سایر بخش های عمومی دارد. از این رو در این مطالعه، بررسی و تحلیل کارایی خطوط BRT تهران به وسیله DEA صورت پذیرفته است. در تهران هم اکنون ۱۰ خط BRT وجود دارد که اطلاعات مبسوط آن برای سال ۱۳۹۶ ارائه گردیده است. این خطوط توسط تحلیل پوشش داده ها که یک ابزار قوی ارزیابی است ارزیابی و نشان داده شد که علیرغم ظاهر کاری یکسان، کارایی برخی خطوط به ، دلایلی پایین تر است. آنالیزهای اولیه نشان داد تمام خطوط در مرز کارایی نسبی قرار دارند به جز خطوط ۲، ۴ و ۸ که با استفاده از نتایج مبسوط نرم افزاری می توان دلیل عدم کارایی نسبی این خطوط را برای خط ۲ و ۸ طول مسیر و برای خط ۴ تعداد ایستگاه دانست. درنهایت نشان داده شده است، که استفاده از ابزاری تحلیل در بسیاری از موارد می تواند جزییات ارزشمندی را نمایان سازد که مدیریت را در تصمیم گیری برای ارتقا سازمان یاری بخشد.