بررسی تطبیقی جادو در شاهنامه فردوسی و کتاب ددهقورقود

جادو و جادوگری یکی از مهم ترین مباحثی است که حضوری ژرف و بسیار پر رنگ، در باورها، افسانه ها و اساطیر ملل جهان دارد. مردمان کهن بهر آن زمان که رویدادی ماورای ادراک آدمی رخ می داده است، آن را در حدود سحر و جادو تعریف میکرده اند و خود نیز برای چیره گشتن بر قوانین مافوق اراده بشری، بر آن متوسل می شده اند. جادو و جادوگری، به همراه کارکردهای نیک یا بد و به صورت ها و هئیت های دیگرگون خود، تقریبا در تمامی ملل جهان،گاه وسیله درمان، گاه وسیله غلبه بر دشمن ، گاه وسیله پیشبرد اهداف خبیثانه و... بوده است و گاهی هم در تبیین رخدادها و حوادث متفاوت، پا به میان نهاده است . جادو و جادوگری در باور، اعتقادات و اساطیر ایرانیان و ترکان نیز از جایگاه تاثیرگذاری برخوردار بوده است؛ از همین رو جادو و جادوگری را به عنوان یک ویژگی بارز در خویش کاریهای ضد قهرمان و گاهی هم در خویش کاریها قهرمان حماسه ها می بینیم. پژوهش حاضر با روش تحلیلی -توصیفی به واکاوی تطبیقی جادو در شاهنامه فردوسی و کتاب ددهقورقود پرداخته است که در آن جادو و جادوگری به عنوان یک مانع بزرگ سر راه قهرمان حماسه ظاهر می شود .

کلیدواژه ها:

شاهنامه فردوسی ، کتاب ددهقورقود ، جادو ، ادبیات تطبیقی ، اساطیر