تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی پر شدت و تداومی بر سطوح فاکتورهای GDF۱۵ و IL۶ در مردان دارای اضافه وزن

سابقه و هدف: به نظر می رسد که انجام فعالیت ورزشی بر روی فاکتورهای مرتبط با بروز بیماری هایی مانند چاقی، دیابت یا بیماری های قلبی - عروقی موثر باشد. از این رو، هدف تحقیق حاضر تعیین تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی پرشدت و تداومی بر GDF۱۵ و IL۶ در مردان دارای اضافه وزن بود. مواد و روش ها: تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی است که با طرح پیش آزمون - پس آزمون همراه با گروه کنترل انجام شد. بدین منظور ۳۶ نفر از افراد جوان شهر اهر دارای اضافه وزن به عنوان نمونه انتخاب گردیدند و به صورت تصادفی به گروه تمرین تناوبی پرشدت (HIIT)، تمرین تداومی (MICT) و گروه کنترل تقسیم شدند. پروتکل تمرینی سه روز در هفته به مدت هشت هفته انجام شد. ۴۸ ساعت پیش از اولین جلسه تمرین، خون گیری به میزان ۵ سی سی از شریان بازویی، جهت بررسی مقادیر GDF۱۵ و اینترلوکین ۶ به روش الایزا مورد اندازه گیری قرار گرفت. پس آزمون با شرایط پیش آزمون عینا تکرار شد. داده های جمع آوری شده از طریق نرم افزار SPSS نسخه ۲۰ و با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: یافته ها نشان داد که میانگین IL۶ بین گروه های موردمطالعه اختلاف معناداری داشت (۰۲۹/۰P =)؛ به طوری که میانگین IL-۶ در گروه کنترل به طور معناداری بیشتر از دو گروه دیگر و در گروه HIIT به طور معناداری بیشتر از گروه MICT بود. از دیگر نتایج، عدم معناداری تفاوت میانگین GDF۱۵ بین سه گروه می باشد. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که انجام تمرینات HIIT و  MICTمی تواند با تغییر در فاکتورهای موثر بر شرایط قلبی - عروقی همچون GDF-۱۵ و IL-۶ موجب بهبود وضعیت قلبی - عروقی افراد دارای اضافه وزن شود. همچنین در استفاده از دو تمرین تفاوتی وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

Interval ، Continuous ، GDF۱۵ ، IL-۶ ، Overweight ، تناوبی ، تداومی ، GDF۱۵ ، IL-۶ ، اضافه وزن