حمایت کیفری از بزه دیده گان اسید پاشی رویکرد تطبیقی قانون کیفری ایران و اسناد بین المللی

اسیدپاشی در کشور ما سابقه ای ۶۰ ساله دارد و با توجه به آمار چند ساله ارتکاب آن، زنان و در اکثر اوقات دختران جوان را مورد هدف قرار داده است و به دلیل آنکه در هر بار ارتکاب صدمات جبران ناپذیر جسمی و روانی شدیدی بر فرد قربانی وارد می سازد. مسئله ی جرم اسیدپاشی در جامعه امروز، رواج فرایند های یافته و به صورت انتقام از فرد رخ می دهد. این امر موجب ایجاد ترس، اثرات مخربی بر امنیت و آسایش عمومی جامعه دارد. افزایش آمارها در زبان عامه حاکی از عدم تناسب بین جرم و مجازات، خلا قانونی و همچنین به دلیل سهولت جرم ارتکابی در برآورده نشدن خواسته های فرد است. این تحقیق به صورت توصیفی-تحلیلی بامطالعه کتابخانه ای صورت گرفته، به بررسی این پدیده در ماده واحده ۱۳۳۷ در پرتو قانون مجازات اسلامی ۱۳۹۲ که مجازات قصاص نفس را برای مرتکبین قتل عمدی لحاظ کرده، قسمت اول صدر ماده واحده را منسوخ کرده است؛ شروع به جرم اسیدپاشی طبق ماده ۱۲۲ ق.م.ا نسخ شده است .و همچنین اسیدپاشی قابل تعویق و تعلیق نیست. افزایش میزان مجازات این جرم می تواند در کاهش ارتکاب جرم موثر باشد، وضع قوانینی در خصوص این جرم و احصا دقیق میزان مجازات با توجه به نتیجه حاصله می تواند موثر واقع شود. حال رویکردما در این تحقیق اینست با توجه به تصویب قانون جدید(قانون تشدیدمجازات اسیدپاشی وحمایت از بزه دیدگان ناشی از آن )مصوب ۱۳۹۸/۷/۲۱ حمایت کیفری بزه دیدگان اسیدپاشی را به عنوان یک هدف مهم مدنظر داشته باشیم وبا بررسی ومطالعه قوانین دیگرکشورها واسناد بین المللی راجع به این موضوع به خلاء ها و نقاط مثبت دست بیابیم و به بهترین وجه حمایت های موردنیاز را ارائه تا بتوانیم به آنها جامع عمل بپوشانیم .