تبیین نقش بازی های محلی و بومی در رشد و تربیت کودکان

بازی یک امر طبیعی است و همانند نفس کشیدن برای کودک ضرورت دارد.در سال های پیش از دبستان،بزرگ ترین سرگرمی کودک بازی است و بعد از آن اندک اندک از میزان آن کاسته شده و کارهای اساسی تر جای آن را می گیرد.کودک یک موجود زنده است و هر موجود زنده ای، باید فعال باشد. بازی برای او، نوعی فعالیت و کار می باشد و بازی نکردن علامت بیماری و ناتوانی اوست.هدف این مقاله تبیین نقش و تاثیر بازی های محلی و بومی در رشد و تربیت کودکان می باشد .بازی های بومی و محلی نماد هایی از آداب و فرهنگ اجتماعی هر منطقه است که نقش بسزایی در استعداد یابی و پرورش روحی و روانی و جسمانی کودکان دارد.بازی ها بهترین موقعیت ها را فراهم می نمایند، که در پرورش جسم و روان بسیار موثر هستند. تنوع بازی های بومی و محلی متناسب با مراحل رشد،باعث شده است که در نتیجه ی آن به خوبی یادگیری و پذیرش فنون زندگی،جامعه پذیری،قانون مداری،تقویت روابط انسانی را سرعت بخشد.روش تحقیق در این مقاله ،کتابخانه ای می باشد. ابزار جمع آوری اطلاعات،بررسی منابع کتابخانه ای و اینترنتی شامل :کتب،مجلات، مقالات وتحقیقات سایر پژوهشگران بود.نتایج نشان داد که بازی های بومی و محلی از جمله عوامل مهم در پیشرفت و توسعه و تربیت همه جانبه کودکان می باشد.

کلیدواژه ها:

بازی ، بازی های محلی ، رشد ، تربیت کودکان