بررسی رابطه ساختاری ویژگی های شخصیتی و باورهای معنوی با احساس امنیت روانی در کارکنان استانداری

نیروی انسانی هر سازمانی با ارزش ترین سرمایه آن سازمان محسوب می شود استفاده بهینه از این نیروی با ارزش نه تنها موجب افزایش کارایی می شود، بلکه پیشرفت و رشد فرد و سازمان را نیز در بر خواهد داشت (والا و جمالی آرائی، ۱۳۹۳ ). بنابراین، یکی از نیاز های کارکنان وجود نوعی احساس امنیت است که موجب همفکری، مشارکت و نظرخواهی از آنها در امور سازمان می شود. همچنین مدیران در جستجوی کسب مزیت رقابتی مشاهده نمودند عامل مهمی که می تواند منشا مزیت رقابتی را فراهم آورد، بهره مندی از نیروی متخصص، متعهد و دارای امنیت روانی بالا است، چرا که کارکنان با امنیت روانی بالا احتمالا عملکردی بهتر از خود نشان خواهند داد (شمس و خلیجیان، ۱۳۹۲ )؛ در همین راستا ایجاد امنیت چه در بعد روانی آن و چه در بعد فیزیکی همواره یکی از دغدغه هایهمیشگی مدیران سازمان ها بوده است (سعیدی، ۱۳۹۹ ). از طرفی، تمامی انسان ها نیازمند امنیت درون و آرامش خاطر هستند. احساس امنیت روانشناختی به عنوان باور مشترکی که تیم محیط امنی برای ریسک پذیری بین فردی است، تعریف شده است و با مشخصاتی از قبیل اعتماد بین فردی، احترام به شایستگی همه اعضای تیم و مراقبت و نگرانی درباره اعضا شناخته می شود