مطالعه نقش علوم تربیتی با تاکید بر گرایش فلسفه تعلیم و تربیت در ایجاد توسعه پایدار با توجه به شاخص های آن

فلسفه، روش درست اندیشیدن، راه خردمندانه زیستن و کوشش برای شناختن هستی است. فلسفه تربیت موضوعی است که در این تحقیق با استفاده از روش کتابخانه ای به مطالعه آن پرداخته شد و هدف ما مطالعه نیاز انسان به تفکر روشمند فلسفی و اندیشه درست در تعلیم و تربیت و راه و رسم زندگی انسانی در تمامی شاخص های مرتبط با توسعه پایدار بود، به این شرط که موضوع مناسب، روش مناسب، زبان و ابزار و موقعیت مناسب را برای این تعلیم و تربیت بشناسیم و در شاخص های توسعه پایدار به کار گیریم. تعلیم و تربیت اگر بر فلسفه ای روشن و رهایی بخش استوار باشد، مردم ایران خواهند توانست در مورد دیدگاه های متفاوت و معنای زندگی خود در محیط محلی، ملی و جهانی به درستی بیاندیشند و مهارت های خود را برای زندگی پاکیزه و انسانی و در نهایت برای رسیدن به معنای واقعی توسعه پایدار گسترش دهند. برای دستیابی به چنین مقصودی می بایست برنامه های آموزشی و روش های نوین تربیت مدرسین و بازنگری دانشمندان ایرانی مورد تاکید و فرهیختگان باید توان خود را برای نظریه پردازی در فلسفه تربیتی نوین تا نیل به توسعه پایدار به کار گیرند. براین اساس باید توجه داشت که توسعه پایدار نیاز به شکل گیری و تداوم و خودباوری و خلاقیت دارد از همین منظر است که نقش زیرساختی علوم تربیتی با محوریت انسان و با کشف مقررات رشد و تکامل طبیعی در شکل دهی و سازماندهی شخصیت فردی و اجتماعی به کمک علوم رفتاری و علوم اجتماعی معنا پیدا خواهد کرد. نهایتا بر مبنای فلسفه نظام های تربیتی و آموزشی و پژوهشی خواهیم یافت که توسعه حرکتی است مداوم و پایدار بر محور حدفاصل خلقت طبیعت انسان،جامعه و محیط زیست که بامحوریت انسان به توسعه انسانی در سازمان شخصیت، توسعه اجتماعی در سازمان فرهنگ اجتماعی و نهادی و توسعه زیست محیطی در سازمان طبیعت منجر خواهد شد.

کلیدواژه ها:

فلسفه تعلیم و تربیت ، علوم تربیتی ، سازمان شخصیت ، توسعه پایدار