زمینه و هدف: یکی از عوارض شایع در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی،
افسردگی است.
افسردگی به دلیل داشتن الگوهای پاتولوژیکی مشترک با
نارسایی قلبی منجر به تشدید سایر علائم این بیماری شده و با ایجاد انزوای اجتماعی و کاهش توده عضلانی به دلیل بی حرکتی می تواند با
ترس از سقوط هم در ارتباط باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط بین
افسردگی و
ترس از سقوط در سالمندان مبتلا به
نارسایی قلبی انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه تحلیلی مقطعی بر روی ۴۴۵
سالمند به
نارسایی قلبی مراجعه کننده به درمانگاه
نارسایی قلبی مرکز قلب تهران انجام شد. نمونه گیری به روش تصادفی خوشه ای انجام شد. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامهی اطلاعات جمعیت شناختی و پرسشنامه های
ترس از سقوط (۱-FES) و
افسردگی سالمندان (PHQ۹) بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار ۱۴ STATA انجام شد. جهت آمار توصیفی از فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار و برای آمار استنباطی از آزمون مجذور کای استفاده شد. یافته ها: اکثریت شرکت کنندگان در مطالعه مرد ) ۶۷ %( و متوسط سنی در هر دو جنس ۷۵ سال بود. میانگین
ترس از سقوط در میان تمام افراد شرکت کننده در مطالعه طبق شاخص FES-۱ برابر با ۷ / ۳۶ )با ST= ۰.۲۷ و CI: ۹۵% ( بود. میزان
ترس از سقوط در ۷۹ درصد ) ۳۵۰نفر( متوسط تا زیاد بود. در میان شرکت کنندگان در مطالعه، ۱۸۷ نفر ) ۵۸ %( بدون
افسردگی و ۱۰۲ نفر ) ۲۳ %(
افسردگی خفیف و ۸۵ نفر( ۱۹ %(
افسردگی متوسط داشتند. ارتباط آماری معناداری بین
افسردگی و
ترس از سقوط در سالمندان مبتلا به
نارسایی قلبی مشاهده شد ( ۰۰۰۱ / P= ۰ (. میزان
ترس از سقوط در ۲۵۰ نفر ) ۹۷ %( از سالمندان بدون
افسردگی در سطح متوسط بود. میزان
ترس از سقوط در ۷۶ نفر ( ۵ / ۷۴ %( از سالمندان با
افسردگی خفیف در سطح زیاد بود. میزان
ترس از سقوط در ۷۶ نفر ) ۴۷ / ۹۰ %( از سالمندان با
افسردگی متوسط در سطح کم بود. نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان می دهد در سالمندان مبتلا به
نارسایی قلبی بدون
افسردگی و دارای
افسردگی خفیف میزان
ترس از سقوط در سطح متوسط تا زیاد بود. لذا، طراحی برنامه های مراقبتی جامع و بسته های مداخله ای آموزشی، مشاوره ای، رفاهی جهت سالمندان مبتلا به
نارسایی قلبی با هدف کاهش میزان ترس از سقوط، افزایش استقلال عملکردی و ارتقاء سلامت و کیفیت زندگی ضروری به نظر می رسد.