اثر تمرین هوازی بر عوامل انعقادی زنان تحت پرستاری در خانه سالمندان

مقدمه: سالمندی می تواند بر بسیاری از پارامترهای هموستازی، مانند به هم پیوستگی پلاکت ها، زمان فعال شدن پروترومبین و ترومبوپلاستین اثرگذار باشد. هدف از این تحقیق بررسی اثر تمرین هوازی بر پلاکت، حجم متوسط پلاکتی، زمان پروترومبین و زمان ترومیوپلاستین زنان سالمند بود.روش کار: در این مطالعه نیمه تجربی از میان زنان خانه های سالمندان منتخب شهر اصفهان تعداد ۸۵ نفر به طور داوطلبانه در مطالعه شرکت کرده و سپس بر اساس توان هوازی به دو گروه همسان مداخله (تمرین هوازی) و شاهد تقسیم شدند. گروه مداخله، تمرینات هوازی را به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته و هر جلسه ۳۰ تا ۴۵ دقیقه با شدت ۵۰ تا ۷۵ درصد حداکثر ضربان قلب اجرا نمودند. گروه شاهد در این مدت فقط فعالیت های روزانه خود را داشتند. قبل و بعد از دوره تمرینی از آزمودنی های نمونه گیری خونی به عمل آمد. جهت تجزیه و تحلیل یافته ها از نسخه ۲۳ نرم افزار SPSS و آزمون های کالموگروف اسمیرنوف، t مستقل و وابسته استفاده شد. سطح معنی داری .در نظر گرفته شد۰.۰۵>P یافته ها: هشت هفته تمرین هوازی اثر معنی داری بر افزایش زمان پروترومبین ( (و زمان ترومیوپلاستین ۰.۰۰۱ =P) (زنان سالمند داشت با این وجود اثر معنی داری بر پلاکت۰.۰۰۱=P) (و حجم متوسط پلاکتی۰.۵۲=P) ۰.۷۷.=P) نداشت نتیجه گیری: هشت هفته تمرین هوازی احتمالا منجر به بهبود فرایند انعقاد و کاهش حوادث قلبی- عروقی زنان سالمند می گردد.

کلیدواژه ها:

زمان ترومبوپلاستین ، زمان پروترومبین ، پلاکت خون ، ورزش ، سالمندی