الگوی بهره مندی سالمندان از خدمات سرپایی سلامت در ایران

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 215

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ELDERHEALTH01_079

تاریخ نمایه سازی: 8 شهریور 1400

چکیده مقاله:

اهداف:با توجه به سرعت رشد جمعیت سالمند کشور و بدنبال آن افزایش هزینه های خدمات سلامت، آگاهی از وضعیت و الگوی نیاز و بهره مندی سالمندان از خدمات سلامت در حوزه بستری و سرپایی برای تخصیص منابع در این حوزه ضروری به نظر می رسد. مطالعه حاضر با هدف بررسی الگوی نیاز و بهره مندی سالمندان کشور از خدمات سرپایی سلامت و رضایت آنها از خدمات و عوامل مرتبط با آنها انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع مطالعات کمی ثانویه بوده که با استفاده از داده های اولیه "مطالعه ملی بهره مندی از خدمات سلامت" که در سال ۱۳۹۴ تهیه شده بود انجام شد. جامعه آماری این مطالعه، سالمندان ۶۰ سال و بالاتر کشور با حجم نمونه معادل ۸۲۰۵ نفر می باشد که به روش نمونه گیری طبقه بندی تصادفی از استانها و شهرهای و روستاهای کشور انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه بود و اطلاعات مربوط به نیاز افراد به خدمات سرپایی در دو هفته گذشته و مراجعه و دریافت خدمات را توسط آنها گردآوری می کرد. در این مطالعه، از آنالیز رگرسیون لجستیک چند سطحی برای بررسی عوامل مرتبط با نیاز، بهره مندی و رضایت از بهره مندی از خدمات سرپایی استفاده شد. یافته ها: تعداد ۳۱۷۲ نفر (۳۹) از سالمندان مورد مطالعه در این پژوهش اظهار نیاز به خدمات سرپایی داشتند که ۶۶٪ آنها برای دریافت خدمات مراجعه کرده و از بین مراجعه کنندگان، ۹۸٪ (۲۰۶۰ نفر) از خدمات سرپایی بهره مند شده بودند. زنان، مسن ترها، روستائیان و غیر متاهلین و بی سوادها بیشتر به خدمات سرپایی اظهار نیاز کرده بودند، اما میزان مراجعه آنها برای دریافت این خدمات، مساوی و یا کمتر از گروه مقابل نبود. نداشتن بیمه پایه و مکمل و نداشتن اتومبیل شخصی، همچنین تاثیر معنی داری بر روی کاهش مراجعه سالمندان برای دریافت خدمات سرپایی داشت. مهمترین علل عدم مراجعه سالمندان دارای نیاز، هزینه زیاد خدمات خود درمانی و نداشتن بیمه عنوان شد. بیشترین رضایت سالمندان، مربوط به رفتار پزشک و پرسنل معالج و کمترین رضایت مربوط به میزان هزینه خدمات سرپایی بود. نتیجه گیری: در حالیکه لازمست بهره مندی از خدمات سلامت بر اساس نیاز به این خدمات انجام شود، مطالعه حاضر نشان داد که گروههای با وضعیت اقتصادی- اجتماعی بالاتر از بهره مندی بالاتری برخوردارند و لذا بی عدالتی آشکاری در دسترسی به خدمات سلامت در گروه سالمندان دیده می شود. علل عدم بهره مندی از خدمات سرپایی و نارضایتی از این خدمات باید مورد توجه جدی سیاستگذاران سلامت قرار گیرد.

نویسندگان

مریم تاجور

استادیار، گروه علوم مدیریت و اقتصاد سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایرا ن

مهدی یاسری

دانشیار، گروه اپیدمیولوژی و آمار زیستی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایرا ن.

بدریه کرمی

دانشجوی دکتری تخصصی، گروه علوم مدیریت و اقتصاد سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایرا ن

ماریا محمدی

کارشناسی ارشد، گروه علوم مدیریت و اقتصاد سلامت دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران