تجارب توقف رانندگی در سالمندان ایرانی طی همه گیری کرونا : یک مطالعه کیفی

زمینه و هدف: بحران کرونا پدیده ای چند بعدی است که پیامدهای آن در حوزه های مختلف اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی دیده میشود. توقف رانندگی در سالمندان، یکی از حوزه های متاثر از پیامدهای اجتماعی این بحران است. این مطالعه با هدف تبیین مفهوم تجارب توقف رانندگی در سالمندان ایرانی طی همه گیری کرونا انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه به روش کیفی و با رویکرد تحلیل محتوای عرفی انجام گرفت. ۱۵سالمند ۶۰ سال و بالاتر ساکن جامعه شهر شیراز ، ایران ، بر اساس نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از مصاحبه نیمه ساختار یافته استفاده شد. برای تحلیل داده ها از رویکرد گرانهایم و لاندمن (۲۰۰۴) و نرم افزار MAXQDA نسخه ۲۰۱۸ کمک گرفته شد. یافته ها: یافته ها نشانگر ۲ طبقه اصلی مضاعف شدن چالش های مشترک ( انزوای اجتماعی اجباری و پیشگیرانه ، تشدید دردهای روحی ، زنگ خطر شیوه زندگی کم تحرک ، تنگ شدن حلقه ارتباطات معنادار، شکاف در نیازهای حمل ونقل ) و سازش با محدودیت ها ( رویکردهای کاهنده استرس، پذیرش سبک زندگی جدید مبتنی بر خانه ، تقویت روابط بین نسلی، دوستی سالمند با فضای مجازی و حمایت خانوادگی) بود که تجارب سالمندان را در درون مایه اصلی رویارویی با مخاطره دوگانه پاندمی کروتاویروس و توقف رانندگی نشان میدهد. نتیجه گیری: رویارویی با مخاطره دوگانه - توقف رانندگی و پاندمی کووید ۱۹- چالشهای منحصر به فردی را در سالمندان ایجاد میکند ، چون اثرات منفی ترکیبی ناشی از دو منبع به طور همزمان فرد سالمند را با خطرات بیشتری مواجه میکند. این مخاطره مضاعف، اگرچه سلامت سالمندان در ابعاد مختلف را به خطر می اندازد، اما میتواند آغاز دوره جدیدی از زندگی و مراقبت از افراد سالمند باشد و کاربردهای فن آوری ارتباط از راه دور ، برنامه های مبتنی بر خانه و افزایش انعطاف پذیری افراد سالمند برای کنار آمدن با استرس ها را برای برآورده سازی نیازهای بهداشت روانی ، اجتماعی و جسمی موجب شود.