رابطه بین امید به زندگی و سلامت معنوی با بهزیستی روانشناختی سالمندان مقیم مراکز نگهداری سالمندان شهر مشهد

سالمندی دوران حساسی از زندگی بشر است که طی آن سالمندان در معرض تهدیدات بالقوه ای نظیرر افزایش ابتلا به بیماریهای مزمن، انزوای اجتماعی و عدم برخورداری از حمایت اجتماعی بوده و به دلیل ناتوانی های جسمی و ذهنی، در موارد زیادی استقلال فردی شان مورد تهدید قرار می گیرد. لذا این تحقیق با هدف رابطه بین امید به زندگی و سلامت معنوی با بهزیستی روانشناختی سالمندان مقیم مراکز نگهداری سالمندان شهر مشهد انجام شد.روش کار: روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری تحقیق حاضر کلیه سالمندان ۶۰ سال به بالا که مقیم در سراهای سالمندان شهر مشهد بودند که شامل ۲۶ مرکز فعال تحت پوشش بهزیستی بود و تعداد ۱۳۰۰ نفر در این مراکز نگهداری می شدند، بود. در تحقیق حاضر جهت انتخاب نمونه آماری از جدول مورگان استفاده شد و تعداد ۲۹۷ نفر به عنوان نمونه آماری براساس روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. برای سنجش بهزیستی روانشناختی از پرسشنامه ۸۴ سوالی ریف، برای سنجش امید به زندگی از پرسشنامه امید میلر و برای سنجش سلامت معنوی از پرسشنامه پولوتزین و الیسون استفاده شد. داده ها با استفاده از روش آماری رگرسیون چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتیجه پژوهش نشان داد امید به زندگی و سلامت معنوی قادر به پیش بینی ابعاد بهزیستی روانشناختی به جز خودمختاری هستند و بین امید به زندگی و سلامت معنوی و بهزیستی روانشناختی در زنان و مردان تفاوت معناداری وجود ندارد. نتیجه گیری: نتایج به دست آمده نشان می دهد که امید و سلامت معنوی با بهزیستی روانشناختی سالمندان رابطه معنی داری داشته است. به این ترتیب امید به زندگی و سلامت معنوی قادر به پیش بینی بهزیستی روانشناختی در سالمندان می باشد.