بررسی توهم رستگاری انسان در قرآن و نهج البلاغه

رستگاری و نجات در حیات دنیوی و اخروی، مطلوب هر انسان کمال جو و آرمان خواهی است که در مسیر فطرت الهی خویش گام بر می دارد. بر این اساس، شناسایی عوامل و همچنین موانع وصول به رستگاری از لوازم اساسی چنین خواسته ای است. با این وجود، یکی از مشکلات مهم در این زمینه، دچار شدن انسان به پندارها و توهمات باطلی است که در لباس حقیقت ظاهر می شوند و نه تنها انسان را به رستگاری نمی رسانند، بلکه او را از این مسیر دورتر می سازند. در این نوشتار، مسئله ی توهم رستگاری با استناد و بهره گیری از آیات قرآن کریم و سخنان امام علی (علیه السلام) با محوریت نهج البلاغه مورد بررسی قرار گرفته است. در این بررسی بخشی از توهمات باطل رستگاری، از قبیل غفلت از سنت های الهی حاکم بر زندگی انسان، مانند: ابتلاء و آزمون، همچنین منشا و علل این پندارها، مثل پیروی از هوای نفس، به تفصیل بیان شده است. چکیده (عربی): دراسه وهم الفلاح فی القرآن و نهج البلاغه الفلاح و السلامه الدنیویه و الاخرویه مطلوبان لکل من یطلب الکمال من البشریه و الذی یسیر علی نهج الفطره التی فطره الله علیها . علی هذا فان التعرف علی اسباب و موانع الوصول للفلاح تعد من الضروریات للتوصل لهذا الهدف . مع ذلک فان احدی العقبات فی هذا الطریق هی اصابه الانسان باوهام باطله تظهر له بلباس الحقیقه ، فانها لیست لا توصله الی الفلاح فحسب بل تبعده عن مسیر الفلاح . المقال الحاضر تعرض لهذه المساله بالاعتماد علی آیات الکتاب الکریم و کلمات امیر المومنین علیه السلام و خاصه ما ورد فی نهج البلاغه . و ذکرنا فی هذه الدراسه بعض اوهام الفلاح نظیر الغفله عن السنن الالهیه الحاکمه فی الحیاه ، من قبیل البلاء و الامتحان . کما ذکرنا منشا هذه الاوهام بتفصیل ، نظیر اتباع الهوی . الالفاظ المحوریه : توهم الفلاح ، الاعتقاد الباطل ، الانسان، القرآن، نهج البلاغه