اثر کاهش فاصله های استراحتی بین ست های تمرینی به همراه مصرف مکمل کراتین مونوهیدرات بر عملکرد قدرتی و استقامتی زنان تمرین کرده

هدف از این مطالعه بررسی پاسخ قدرت و استقامت به تمرین‌های مقاومتی با فواصل استراحتی ثابت و کم‌شونده بین ست‌ها با استفاده از بارگیری دوز پایین کراتین‌ مونوهیدرات در زنان تمرین‌کرده است. بدین‌منظور ۱۶ زن تمرین‌‌کرده قدرتی با میانگین سنی (۸/۳±۵/۲۲ سال)، به‌طور تصادفی در دو گروه با فاصله استراحتی ثابت و کم‌شونده قرار گرفتند. آزمودنی‌ها در هر دو گروه در دوره تمرینی ۲ ماهه، روزانه ۳/۲گرم کراتین ‌مونوهیدرات مصرف کردند. تفاوت بین گروهها در فاصله استراحتی بین ست‌های تمرینی بود. فاصله استراحت بین ست‌ها در گروه ثابت ۲دقیقه در کل دوره تمرین بود و در گروه استراحت کم‌شونده در دو هفته اول فاصله استراحت بین ست‌ها ۲ دقیقه و پس از آن هر هفته ۱۵ ثانیه کاهش یافت. پیش و پس از مداخلات تمرینی، یک تکرار بیشینه و استقامت عضلانی در حرکات پرس پا و پرس شانه اندازه‌گیری شد. در هر دو گروه در حرکت پرس پا و پرس شانه، نتایج افزایش معنی‌داری در یک تکرار بیشینه را نشان داد (۰۵/۰P≤). همچنین تفاوت معنی‌داری بین گروهها در این افزایش وجود نداشت. در حرکت پرس پا و پرس شانه، در گروه استراحت ثابت استقامت عضلانی افزایش معنی‌دار و در گروه استراحت کم‌شونده کاهش معنی‌داری مشاهده شد (۰۵/۰P≤). مطالعه حاضر نشان می‌دهد که قدرت بیشینه عضلات پا و شانه با مصرف دوز پایین کراتین مونوهیدرات و زمان استراحت کوتاه بین ست‌ها امکان‌پذیر است و به یک دوره بارگیری با دوز بالا نیازی نیست. در گروه استراحت کم‌شونده، با وجود کاهش در استقامت عضلانی، افزایش معنی‌داری در قدرت بیشینه مشاهده شد در نتیجه با مصرف کراتین مونوهیدرات با دوز پایین و زمان استراحتی کوتاهتر، می‌توانیم قدرت بیشینه را افزایش دهیم

کلیدواژه ها:

فواصل استراحتی کم شونده ، کراتین مونوهیدرات ، پرس پا ، پرس شانه.