تاثیر جنسیت بر میزان فعالیت جسمانی در میانسالان

فعالیت بدنی مناسب و ورزش یکی از کم هزینه ترین راه ها برای حفظ سلامتی و پیشگیری از بیماری هیا غیرواگیر است. هدف این مطالعه تاثیر جنسیت بر میزان فعالیت جسمانی در میانسالان می باشد. در بررسی توصیفی- مقطعی ۱۳۴۳۰ نفر میانسال شهرستان فریمان به روش سرشماری وارد مطالعه شدند. جمع آوری اطلاعات از طریق فرم مراقبتی میانسالان صورت و با استفاده از آزمون های آماری توصیفی و تحلیلی X۲, Pearson و نرم افزار آماری SPSS تجزیه و تحلیل شدند. ۵۱% زنان، ۶۱% ساکن در روستا، ۹۱% متاهل، ۵۰% تحصیلات ابتدایی و بیشتر در گروه سنی ۳۴-۳۰ سال قرار داشتند. ۱/۴% لاغر، ۳۲/۱۲% اضافه وزن، ۱۷/۳۴% چاق و کمتر از ۵۰% BMI طبیعی و بیش از ۳۷% چاقی شکمی داشتند و بیش از ۲۵% فاقد فعالیت جسمانی بودند. ۸/۶۱% زنان و ۴% از مردان به علت مشکلات پزشکی قادر به انجام فعالیت جسمانی نبودند، میزان پیاده روی مردان بیشتر از زنان بود (p<۰/۰۰۱) فعالیت بدنی در حین کار در زنان ۵۲/۲% و در مردان ۶۸/۱% بود. ۸۲/۹% از مردان و ۶۷/۷% از زنان دارای فعالیت بدنی مطلوب بودند. جنسیت ارتباط معناداری با وضعیت تاهل، BMI، تحصیلات، نتایج پرسشنامه par-q و وضعیت فعالیت بدنی (P>۰/۰۵) داشت. میزان اضافه وزن و چاقی در جمعیت مورد بررسی در سطح هشدار دهنده بود. عدم فعالیت فیزیکی در زنان به مراتب بیشتر از مردان بود. توجه به اهمیت تاثیر مطلوب فعالیت جسمانی بر تعادل شاخص BMI، آموزش میانسالان برای داشتن تغذیه مناسب می بایست در برنامه های پیشگیری از چاقی میانسالان مدنظر قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

جنسیت ، فعالیت جسمانی ، نمای توده بدنی ، میانساش