افزایش فاز تاخیری برای ارزیابی مزوتلیوم پلورال بدخیم بر روی توموگرافی کامپیوتری: یک مطالعه کوهورت آینده نگر

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 513

فایل این مقاله در 17 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

HWCONF06_015

تاریخ نمایه سازی: 7 شهریور 1400

چکیده مقاله:

ارزیابی رادیولوژیک Mesothelioma پلورال بدخیم (MPM) بر روی تصویربرداری توموگرافی کامپیوتری (CT) می تواند باکاهش مشابهی از MPM و بافت های مجاور محدود شود. این می تواند به اشتباه در تعریف حضور و میزان بار تومور پلور منجرشود و همچنین در این مطالعه فرض کردیم که افزایش تاخیر زمانی برای افزایش پلور، تبعیض بین MPM و بافت های غیرمرتبط بر روی CT را بهینه می کند. در اینجا ما یک مطالعه آینده نگر را برای تعیین تاخیر زمان مطلوب برای MPMتصویربرداری در CT انجام می دهیم. بیماران با ضخامت <۱ سانتیمتر MPM ، پلورکتومی پیشین، پلودز، پرتودرمانی پلور یادرمان ضد انعقادی از مطالعه حذف شدند. تمام بیماران تحت درمان CT به صورت پویا با گذشت زمان چندگانه (۰ تا ۱۰ دقیقه)پس از تزریق کنتراست داخل وریدی تحت بررسی قرار گرفتند. تضعیف بافت تومور در هر مرحله از افزایش اندازه گیری شد.ارزیابی کیفی سینتیک افزایش تومور نیز انجام شد. سپس فاز مطلوب افزایش بر اساس ضایعات کیفی ضایعه و افزایش کمیتومور کمی مقایسه شد.افزایش تومور MPM به صورت کمی بود و به طور کیفی در تاخیر زمانی فراتر از تاخیر زمان معمولبرای تصویربرداری CT توراکس (۴۰-۶۰ ثانیه) افزایش یافت. سینتیک افزایش تومور بیمار، به عنوان کسری از حداکثر تضعیفبافت تومور به عنوان تابع زمان نمایش داده می شود، تاخیر زمان بهینه از ۲۳۰ تا ۳۰۰ ثانیه پس از تزریق کنتراست داخلوریدی نشان داده شد. ارتباط بین میزان افزایش تومور و ظهور ضایعات ذهنی وجود دارد. افزایش کنتراست MPM بهینه در فازبعد رخ می دهد که معمولا به طور معمول با تصویربرداری CT معمولی توراکسیک به دست آمده است.

نویسندگان

محسن متوسلیان

طرح پزشک عمومی بیمارستان شهید صدوقی یزد، استان یزد

غزاله توسلیان

طرح پزشک عمومی مرکز بهداشت یزد، استان یزد

ثمین رحیمی

کارشناسی ارشد ژنتیک ،گروه زیست شناسی،دانشکده علوم پایه ،دانشگاه مراغه