فرایند غلبه ی ویروس عامل کووید-(SARS-CoV-۲) ۱۹ بر سیستم ایمنی میزبان

بدون تردید علت اصلی موفقیت ویروس عامل کووید-(SARS-CoV-۲) ۱۹ در ایجاد پاندمی و عفونت پایدار، نحوه تقابل این ویروس با سیستم ایمنی میزبان و گریز از آن است. این مطالعه، مروری بر راهکارهای مختلفی است که این ویروس جهت گریز از سیستم ایمنی میزبان به کار میگیرد. یکی از موفقیتهای ویروس در ایجاد عفونت پایدار، توانایی آن در عفونی کردن سلولهای بافتها و اندامهای مختلف بدن میزبان نظیر سلولهای ریه، روده کوچک،و کبد است که در نهایت باعث افزایش تعداد ویروس در میزبان و به چالش کشیدن سیستم ایمنی در مقابله با آن میشود. این توانایی در ارتباط با آنزیم فورین است که در فعال سازی و ورود SARS-CoV-۲ به داخل سلول نقش دارد و به وسیله سلولهای اندام های مختلف بیان می شود. در عفونت SARS-CoV-۲ با ژنوم RNA تک رشته ای مثبت، مانند سایر کروناویروسها، RNAهای دو رشتهای در هنگام همانندسازی ژنوم و سنتز RNA با قرارگیری در داخل وزیکولهای دو غشایی از دسترس PRRهای سیتوزولی سیستم ایمنی نظیر RIG-I، MDA۵ و TLR۳ خارج میشوند. SARS-CoV-۲ نظیر دیگر کروناویروسها، احتمالا با ممانعت از تولید اینترفرون یا تاخیر در تولید آن، میتواند از سیستم ایمنی فرار کند. عفونت پایدار با عامل کووید-۱۹ میتواند منجر به جهشهای پی در پی در ویروس به ویژه در پروتئین spike شود که منجر به محافظت ویروس در برابر ایمنی هومورال میشود. همچنین تغییرپذیری ژنتیکی بالا باعث عدم کارایی سیستم ایمنی در تشخیص و خنثی کردن ویروس در مواجهه های بعدی است. آلودگی همزمان میزبان با دو سویه مختلف و نوترکیبی آنها میتواند منجر به ایجاد سویه ی جدید با قابلیتهای جدید شود. در نهایت توانایی آلوده کردن گونه های مختلف جانوری نیز احتمالا در گستردگی و پایداری شیوع بسیار موثر است. در نظر گرفتن تواناییهای قابل توجه ویروس در ایجاد عفونت و فرار از سیستم ایمنی، برای مقابله با این ویروس و طراحی واکسن الزامی است.

کلیدواژه ها:

کروناویروس ، فرار ، سیستم ایمنی