سنتز و مشخصه یابی نانوذرات کربنات کلسیم بارگیری شده با داروی فلوروراسیل و بررسی سمیت آن بر سلولهای سرطان کولورکتال

سرطان کولورکتال سومین سرطان رایج و چهارمین عامل اصلی مرگ و میر ناشی از سرطان در جهان، است و به طور مبرم نیازمند روشهای درمانی موثر و کارآ میباشد. اگرچه، هنوز هم شیمی درمانی یکی از ابزارهای اصلی درمان سرطان است، اما این روش درمانی محدودیتهایی دارد، همچون عدم انتخاب پذیری، تجمع و زیست سازگاری پایین. بنابراین، استفاده از سیستمهای دارورسانی هدفمند بسیار حائز اهمیت است، که در میان آنها استفاده از نانوذرات به عنوان حامل توجه بسیاری را به خود جلب کرده است. در این مطالعه، پس از سنتز نانوذرات کربنات کلسیم با روش رسوب خود به خودی، نانوذرات سنتز شده توسط روش پراش اشعه ایکس (XRD)، طیف سنجی تبدیل فوریه مادون قرمز (FTIR) و میکروسکوپ الکترونی روبشی نشر میدانی (FE-SEM) شناسایی و مشخصهیابی شدند. داروی فلوروراسیل، داروی رایج ضد سرطان کولورکتال، بر روی نانوذرات کربنات کلسیم بارگیری شد. سپس، سمیت سلولی داروی فلوروراسیل هم به تنهایی و هم به صورت بارگیری شده در نانوذرات کربنات کلسیم بر روی رده سلولی سرطان کولورکتال موشی CT-۲۶ با استفاده از آزمون MTT ارزیابی شد. ساختار کریستالی، خلوص نانوذرات کربنات کلسیم و پیدایش باندهای ارتعاشات خمشی و کششی گروه کربنات به ترتیب در الگوی XRD و طیف FTIR سنتز موفقیت آمیز نانوذرات کربنات کلسیم را تایید کرد. به علاوه، پس از بارگیری داروی فلوروراسیل بر روی نانوذرات، باندهای جذبی مربوط به داروی فلوروراسیل در طیف FTIR دیده شد. مشاهدات حاصل از میکروسکوپ الکترونی روبشی نشر میدانی نیز سنتز نانوذرات کربنات کلسیم تخم مرغی شکل را نشان داد. بررسی سمیت سلولی نانوذرات حامل دارو بر روی سلولهای سرطانی نشان داد که علی رغم اثرات مهاری داروی فلوروراسیل بر روی سلولهای سرطانی با IC۵۰ برابر با ۱/۹±۰/۱ میکروگرم بر میلیلیتر، خاصیت درمانی این دارو با بارگیری شدن بر روی نانوذرات کربنات کلسیم بهبود می یابدIC۵۰= ۰/۹±۰/۱۶) میکروگرم بر میلی لیتر). بر اساس یافته های این پژوهش، میتوان نانوذرات کربنات کلسیم حامل داروی فلوروراسیل را به عنوان یک کاندید احتمالی برای درمان سرطان کولورکتال در نظر گرفت.

کلیدواژه ها:

شیمی درمانی ، زیست سازگاری ، سیستم دارورسانی