مقایسه تاثیر بیان همزمان چاپرون های سیتوپلاسمی بر تولید سیتوپلاسمی و پری پلاسمی پروتئین اکتیوین A در E.coli
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 421
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
BIOCONF21_0354
تاریخ نمایه سازی: 7 شهریور 1400
چکیده مقاله:
اکتیوین A، پروتئینی متعلق به خانواده فاکتورهای رشد تغییر دهنده بتا TGF-β بوده که متشکل از دو زیر واحد اینهیبین بتا A می باشد. این پروتئین در فرایندهایی همچون تکثیر و تمایز سلولی، محافظت نرون ها، خون سازی، پاسخ به التهاب و التیام زخم نقش ایفا می کند؛ لذا می تواند در درمان بسیاری بیماری های مرتبط موثر واقع شود. هدف از بررسی حاضر، تولید نوترکیب اکتیوین A در باکتری E. coli بصورت سیتوپلاسمی و پری پلاسمی با ساختاری صحیح و بصورت محلول می باشد. بدین منظور، از بیان همزمان چاپرون های سیتوپلاسمی GroEl/GroES ، DnaK/DnaJ و trigger ) TF (factor استفاده گردید تا ضمن تسهیل فولدینگ پروتئین تولیدی و ممانعت از تشکیل رسوبات درون سلولی (اینکلوژن بادی)، میزان تولید پروتئین محلول نیز افزایش یابد. شایان ذکر است مطالعات نشان داده اند که این چاپرون ها علاوه بر شرکت در فولدینگ پروتئین ها، می توانند بر میزان بیان پروتئین های نوترکیب نیز تاثیر مثبت داشته باشند. پس از بیان سیتوپلاسمی و پری پلاسمی پروتئین اکتیوین A بصورت مجزا و همزمان با چاپرون های سیتوپلاسمی، پروتئین های محلول استخراج و میزان بیان در هر مورد با استفاده از تکنیک وسترن بلات و نرم افزار Image J مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که در بیان سیتوپلاسمی اکتیوین A چاپرون های GroEl/GroES با کمک به فولدینگ صحیح پروتئین، میزان پروتئین محلول را افزایش داده اند؛ در صورتیکه در بیان پری پلاسمی TF بهترین چاپرون بود زیرا اولین چاپرون متصل شونده به زنجیره در حال سنتز پروتئین است و از آنجایی که در مسیر ترشحی sec پروتئین بصورت تانخورده به فضای پری پلاسمی منتقل می شود لذا TF می تواند باعث افزایش میزان پروتئین ترشح شده از این مسیر شود. همچنین نتایج آنالیز ساختاری با استفاده از اسپکتروسکوپی CD نشان دهنده ساختار دوم صحیح پروتئین تولیدی در هر یک از دو حالت مذکور می باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
زهرا حاجی حسن
گروه مهندسی علوم زیستی، دانشکده علوم و فنون نوین، دانشگاه تهران