بررسی اثر نانو ذرات حاوی تایروزول بر بیان ژن های GLUT۲ و GLUT۹ در رت های دیابتی

دیابت که نوعی بیماری متابولیکی همراه با کاهش ترشح انسولین و یا نارسایی عمل انسولین و افزایش قند خون است، دارای سه نوع مختلف بوده که حدود ۹۰ درصد بیماران از دیابت نوع دو رنج می برند. با توجه به تخمین انجمن بین المللی دیابت (IDF) مبنی بر افزایش تعداد مبتلایان تا سال ۲۰۲۵ به تعداد ۵۹۲ میلیون نفر، پرداختن به چالش درمان دیابت نوع ۲ بسیار حائز اهمیت است ۱)و ۲ و .(۳ افزایش میزان قند خون، از جمله عوامل تشدید کننده این بیماری میباشد و راه کار های درمانی در انتقال گلوگز به درون سلول تاکنون ناکارامد بوده اند. GLUT۲ و GLUT۹ از انتقال دهنده های غشایی می باشند که انتشار گلوکز خون را از طریق غشا پلاسمایی در بافت کلیه، کبد و جفت تسهیل می کنند. مشخص شده است که تیروزول علاوه بر خواص ضد التهابی و آنتی اکسیدانی، دارای ویژگی های عملکردی مشابه انسولین می باشد که با چالش تحویل هدفمند به سلول مواجه هست. در این بین، حامل های نیوزومی؛ یا وزیکول های سورفاکتانت غیریونی، در تحویل هدفمند تایروزول به سلول میتوانند موثر باشند. در این پژوهش، عملکرد حامل های نیوزومی در انتقال هدفمند تیروزول به سلول های کبدی رت با سنجش بیان ژن های GLUT۲ وGLUT۹ مورد ارزیابی قرار گرفت. بدین منظور در رت های دیابتی شده به پنج گروه کنترل، دیابتی شده، نانونیوزوم، تایروزول و نانوتایروزول تقسیم شدند و به مدت ۴۵ روز تحت تیمار قرار گرفتند. بعد از تشریح و استخراج بافت کبدی، میزان بیان ژن های GLUT۲ وGLUT۹ با Real-time PCR سنجیده شد. گروه های نانوتایروزول و تایروزول به ترتیب بیشترین میزان بیان ژن را به نمایش گذاشتند.

کلیدواژه ها:

دیابت نوع ۲ ، تایروزول ، نیوزوم ، GLUT۲ ، GLUT۹