اثر تجویز لاکتوباسیلوس رامنوزوس بر غلظت آنزیمهای کبدی در سرم موشهای صحرایی قرار گرفته در معرض دوز سمی استامینوفن

مصرف دوزهای بالای داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی مانند استامینوفن ممکن است باعث ایجاد استرس اکسیداتیو و سمیت کبدی شود. باکتری های پروبیوتیک ممکن است اثرات مفیدی در جلوگیری از آسیب های کبدی ناشی از استرس های اکسیداتیو داشته باشند. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات پیش تجویزی باکتری rhamnosus Lactobacillus بر سمیت کبدی ناشی از استامینوفن بود. در این مطالعه از چهار گروه (n=۶) موش بزرگ آزمایشگاهی استفاده شد: گروه کنترل منفی، گروه کنترل مثبت باکتری، گروه کنترل مثبت استامینوفن و گروه تجربی. گروه کنترل منفی در طی دوره آزمایش ۲۱) روز) هیچ تیماری دریافت نکرد. گروه کنترل باکتری روزانه ۶ ۱۰۹ واحد تشکیل دهنده کلنی باکتری را به مدت ۲۱ روز دریافت نمود. به گروه کنترل استامینوفن در روز ۲۱ آزمایش یک دوز بالای استامینوفن ۱)گرم/کیلوگرم) تجویز شد. گروه تجربی به مدت ۲۱ روز باکتری را دریافت نمود و در روز آخر آزمایش یک دوز بالای استامینوفن ۱)گرم/کیلوگرم) را دریافت نمود. در روز ۲۲ آزمایش خون گیری از تمامی موشها انجام شد و غلظت آنزیمهای سرمی آلانین ترانس آمیناز (ALT)، آسپارتات ترانس آمیناز ( AST ) و آلکالاین فسفاتاز ( ALP) اندازه گیری شد. نتایج حاصل از این بود که، غلظت تمامی آنزیمهایی که نشان دهنده سمیت کبدی استامینوفن بودند در گروه استامینوفن بالاتر از سایر گروه ها بود. پیش تجویزی باکتری لاکتوباسیلوس رامنوزوس به مدت ۲۱ روز توانست به طور معنی داری غلظت آنزیمهای نشانگر سمیت کبدی ناشی از تجویز استامینوفن را کاهش دهد. تجویز باکتری به تنهایی اثر معنی داری بر غلظت سرمی آنزیمهای کبدی در سرم موشها نداشت. بنابراین به طور کلی پیش تجویزی باکتری لاکتوباسیلوس رامنوزوس ممکن است سمیت کبدی ناشی از استامینوفن را کاهش دهد.

کلیدواژه ها:

استرس اکسیداتیو ، آلکالاین فسفاتاز ، پروبیوتیک